هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش واسطه گری رضایت مندی زناشویی در هوش معنوی و کیفیت زندگی معلمان زن شهر اردکان بود.بدین منظور 96معلم با استفاده از نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای از بین معلمان مدارس راهنمایی دخترانه شهر اردکان انتخاب شدند.در این تحقیق از پرسشنامه های سنجش کیفیت زندگی(سازمان بهداشت جهانی،1996)رضایت مندی زناشویی انریچ فرم 47 ماده ای،هوش معنوی(آقا بابایی،1387)استفاده شد.نتایج رگرسیون چند گانه به شیوه سلسله مراتبی نشان داد که 46%از واریانس سلامت روانی،28%از واریانس محیط زندگی،64%از واریانس روابط با دیگران و 42%از واریانس سلامت جسمی توسط متغیرهای هوش معنوی و رضایت زناشویی قابل پیش بینی هستند،بر اساس مدل های مفروض و با استفاده از آزمون تحلیل مسیر مشخص شد که رضایت زناشویی نقش واسطه گری معناداری را برای هوش معنوی و کیفیت زندگی بازی می کند