ادعاهای مختلفی در مورد تفسیر قرآن وجود دارد. بنابر اعتقاد شیعه، روش صحیح تفسیر قرآن بدون مراجعه به روایت ممکن نمی باشد. اما گروهی از وهابیون این اعتقاد را ندارند. از جمل? این نووهابیون که ادعای «قرآن بسندگی» دارند، آقای ابوالفضل برقعی است. در این رساله روش تفسیری نووهابیان با تکیه بر کتاب «تضاد مفاتیح الجنان با آیات قرآن» مورد بررسی قرار گرفته است. روش تفسیری برقعی با توجه به دلایل و ادعاهای وی در مقدم? کتاب «تضاد مفاتیح الجنان با آیات قرآن»، روش پایداری به نظر نمی رسد اما وی بر پای? همین روش به نقد کتاب مفاتیح الجنان پرداخته است. با بررسی استنادات او به آیات قرآنی در این کتاب، روشن می گردد که او دچار لغزش هایی در تفسیر شده است. این لغزش ها عبارتند از: لغزش های تفسیری مبنایی ـ که شامل در نظر نگرفتن سنّت نبوی، در نظر نگرفتن بطون آیات و ادّعای باطل و بدون دلیل می باشد ـ و لغزش های تفسیری علی المبنا (بر مبنای اصول مورد قبول خود برقعی) ـ که شامل در نظر نگرفتن سایر آیات، تعمیم نابجا، اثبات شی ء و تلقی نفی ما عداه، تضاد انگاری، دلیل پنداری، اشکالات لغوی و ادبی و خارج شدن از روش علمی نقد است ـ. بررسی این لغزش های تفسیری نشان می دهد که نه تنها مفاتیح الجنان با قرآن تضادی ندارد، بلکه دلایل برقعی دارای ناسازگاری های درونی نیز می باشند. در این میان به طور ضمنی تعدادی از شبهات وارد شده بر مذهب تشیع نیز پاسخ داده می شود. منابع این تحقیق، مشتمل بر منابع لغوی، تفاسیر قرآن و منابع روایی می باشند. کلمات کلیدی: لغزش های تفسیری، نو وهابیان، روش تفسیر قرآن، سنّت، برقعی.