هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین سبکهای مقابله با استرس و کیفیت زندگی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونۀ آماری پژوهش حاضر 290 نفر مرد با میانگین سنی 26/11 سال که از میان دانشجویان ورزشکار (به روش نمونه-گیری در دسترس) و غیر ورزشکار (به صورت نمونه¬گیری تصادفی منظم) دانشگاه پیام نور پیرانشهر بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع¬آوری داده¬ها، پرسشنامه¬های سبک¬های مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990) و کیفیت زندگی whoqol-brief-1991)) بودند. برای توصیف داده¬ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه¬ها از تحلیل واریانس یک طرفه (anova) و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از نرم افزار spss نسخۀ 16 استفاده شده است. یافته¬های پژوهش نشان داد، بین سبک¬های مقابله با استرس دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. بین سبک مقابلۀ مسأله¬مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار رابطۀ مثبت و معنی¬دار ولی بین سبک مقابلۀ هیجان¬مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار ارتباط منفی البته معنی¬دار وجود دارد. همچنین بین سبک مقابلۀ اجتناب¬مدار و کیفیت زندگی در دانشجویان غیرورزشکار رابطۀ مثبت و معنی¬داری وجود دارد. نتیجه اینکه دانشجویان ورزشکار بیشتر از سبک مسأله¬مدار و دانشجویان غیرورزشکار بیشتر از سبک هیجان¬مدار استفاده می¬کنند و دانشجویان ورزشکار، دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان غیرورزشکار هستند. همچنین دانشجویان ورزشکاری که از سبک مقابلۀ مؤثر (مسأله¬مدار) استفاده می¬کنند دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان ورزشکاری هستند که از روش نامؤثر (هیجان¬مدار) استفاده می¬کنند. دانشجویان غیرورزشکار نیز که از سبک مقابلۀ نامؤثر اجتناب¬مدار استفاده می¬کنند دارای کیفیت زندگی مطلوب هستند.