اکسایش چند ترکیب آلی بوسیله تری پروپیل آمونیوم کلروکرومات (vi)، به عنوان یک اکسید کننده جدید، به آلدئید و کتونهای مربوطه، با استفاده از تکنیک اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفته است. در مقایسه با اکسنده های قدیمی واکنش تحت شرایط نسبتا ملایم تر، زمان کوتاهتر، بازده بیشتر، نسبت اکسنده به سابستریت و اسیدیته کمتر انجام می گیرد. این خصوصیات که هم بر اساس تشکیل پیوند هیدروژنی و کج شکلی حاصل از آن و هم بر اساس هیبریداسیون sd3 و پی - دهندگی لیگاندها قابل توجیه است، نشان دهنده توانایی بیشتر و موثر بودن این ترکیب در مقایسه با مشابه های قبلی آن است. بهترین نسبت سابستریت به اکسنده در واکنش 1:1 بوده و مکانیسم انتقال دو الکترونی مورد قبول است. وابستگی سرعتهای واکنش به دما، مطالعه و پارامترهای فعال سازی با استفاده از منحنی های آرنیوس و آیرینگ محاسبه شدند. پارامترهای سینتیکی نظیر ؟؟؟؟ در تمام موارد مشابه بوده و در مکانیسم دو مرحله ای واکنش، مرحله اول (تشکیل کمپلکس) تعادلی و تند و مرحله دوم (تجزیه کمپلکس) یک طرفه و کند است. قانون سرعت واکنش از نوع مکائیلیس-منتن و در غلظتهای بالای سابستریت در مقایسه با اکسنده، شبه مرتبه اول خواهد بود. واکنش بوسیله اسید کاتالیزور می شود. اثر قطبیت چند حلال در شرایط یکسان نیز مورد بررسی قرار گرفت و آزمایشات نشان داد که با افزایش قطبیت، سرعت کاهش می یابد. بنابراین در مرحله تعیین کننده سرعت برهم کنش یون-دو قطبی وجود دارد. در نهایت مکانیسمی با نتایج مشاهد شده پیشنهاد گردید.