منابع انسانی در سازمان ها عامل کلیدی می باشند از این رو انگیزش نیروی انسانی در تحقق هدف های سازمان حایز اهمیت می باشد. علاوه بر عوامل برونی، شغل خود نیز می تواند باعث انگیزش کارکنان گردد به شرط آنکه در طراحی شغل به عواملی که باعث انگیزش درونی می شوند توجه کافی شده باشد. هدف این پ‍‍‍ژوهش تعیین امتیاز بالقوه انگیزشی mps کارکنان شرکت پتروشیمی آبادان و مقایسه این امتیاز در دو بخش دولتی و خصوصی شرکت می باشد. پژوهش حاضر نوعی مطالعه توصیفی است که در زمستان سال 1389 انجام گرفت. کارکنان پتروشیمی آبادان در دو گروه رسمی و قراردادی ( دولتی و خصوصی ) جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دهند. 81 نفر از کارکنان بخش میانی شرکت به صورت تصادفی به عنوان نمونه از جامعه آماری انتخاب شدند. این پژوهش طبق مدل ویژگی های شغلی که توسط هاکمن و اولدهام ارائه شده است انجام پذیرفته است.در این پژوهش از پرسشنامه طراحی شده توسط فرد لوتانز استفاده شده است. پرسشنامه های تکمیل شده با نرم افزار spss به کمک آمار توصیفی و آزمون t تک نمونه ای با نمرات استاندارد مقایسه شد. امتیاز بالقوه انگیزشی نمونه مورد مطالعه 06/81 ( بخش دولتی 55/79 و بخش خصوصی 56/81 ) با امتیاز استانداردبه میزان 125 مقایسه شد. امتیاز بالقوه انگیزشی هر دو بخش دولتی و خصوصی تفاوت معنا داری با هم نداشته و هر دو در سطح پایین تری از استاندارد قرار دارد که این موضوع نشان دهنده آن است که خصوصی سازی منجر به افزایش انگیزش در کارکنان بخش میانی شرکت پتروشیمی آبادان نشده است. همچنین ارتباطی بین متغییر های جمعیت شناختی و امتیاز بالقوه انگیزشی وجود نداشت.