از زمان جنگ سرد تاکنون هم زمان با کاهش قدرت نخبگان نظامی، نقش دانشگاه ها تغییر کرده و روابط تازه ای بین دانشگاه، مراکز تحقیق و دولت ها جایگزین شده است (اتزکویتز و همکاران ، 2000). این امر سبب شد تا دانشگاه ها، نه تنها در مورد چگونگی ایجاد و تحصیل دانش، بلکه درباره ی چگونگی توزیع و ترویج آن از طریق ایجاد شبکه های جدید، تجدید نظری داشته باشند. هدف کلی از دفاتر انتقال تکنولوژی، توزیع و انتشار دانش ایجاد شده در جامعه است. انتقال تکنولوژی می تواند به عنوان جریان ورودی دانش فنی به بازار باشد؛ جایی که در آن فروخته و یا خریداری (داد و ستد) می شود (جاسینسکی ، 2009). از این رو، این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل روابط بین عوامل موثر بر موفقیت دفاتر انتقال تکنولوژی انجام گرفته است. در این پژوهش، ابتدا با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، عوامل موثر بر موفقیت دفاتر انتقال تکنولوژی، شناسایی و سپس عوامل نهایی از میان عوامل شناسایی شده، بدست آمده است که شامل دوازده عامل می باشد. این عوامل، بر اساس مطالعات انجام شده و تبادل نظر با افراد خبره در سه دسته ی؛ عوامل سازمانی، عوامل درونی اداره و نیز عوامل برون سازمانی دسته بندی شدند. در ادامه، با بررسی روابط میان این عوامل یافته شده، و با استفاده از تکنیک دیمتل و نظرات خبرگان، عوامل نهایی، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل روابط بین عوامل، ابعاد ساختار سازمانی، استراتژی، اهداف و قدرت مالی از میان عوامل سازمانی و ابعاد تعاملات برون سازمانی و بلوغ نیروی انسانی از بین عوامل درونی اداره و نیز ابعاد ثبات سیاسی و اقتصادی، حمایت مالی دولت و ظرفیت تحقیقاتی دانشگاه از بین عوامل برون سازمانی، در گروه تأثیر قرار گرفتند؛ بدین معنی که بیشترین تأثیر را بر موفقیت دفاتر انتقال تکنولوژی دارند.