ترک محل اقامت به خاطر دستیابی به شغل و یا شغل بهتر در مکان جغرافیایی و اجتماعی دیگر ، مهمترین علل جابجایی جمعیت¬های انسانی در زمان حاضر است که مهاجرت از شهرهای کوچک یکی از اساسی¬ترین مسائلی است که کشورهای جهان سوم با آن روبرو هستند. این نوع مهاجرت¬ها نشان¬دهنده پیامد عدم تعادل در مجموعه سکونتگاههای شهری و سطوح نابرابر توسعه در جوامع شهری است. شهر میانه علی رغم پتانسیل¬ها و برخوردار از سطح امکانات و زیرساخت¬های اقتصادی و اجتماعی، به عنوان شهر مهاجرفرست عمل می¬نماید. پژوهش حاضر با هدف مقایسه جمعیت مهاجر و جمعیت ساکن و سنجش عوامل جاذبه و دافعه انجام یافته است. این پژوهش به شیوه توصیفی و پیمایشی و با کمک پرسشنامه بر روی 400 نفر از افراد بومی و افراد مهاجر شهرستان میانه انجام گرفته است. برای انتخاب واحدهای مورد مطالعه از روش نمونه¬گیری طبقه¬ای ساده برای افراد بومی و از روش نمونه¬گیری سهمیه¬ای برای افراد مهاجر استفاده شده است. برای اعتبار ابزار سنجش از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده که ضریب اعتبار پرسشنامه¬ها 88/. برآورد شده است. براساس یافته¬های این پژوهش متغیرهای سن، میزان تحصیلات، وضعیت زناشویی، وضعیت فعالیت اقتصادی، نوع شغل، مجموع نفرات در خانواده، نوع مهاجرت، شهرستان مورد مهاجرت، در سنجش عوامل جاذبه و دافعه شهرستان میانه موثرند. ولی بین وضعیت مالکیت محل سکونت و جنس و متولدین میانه اثر معنی¬داری وجود ندارد.