چکیده: در این تحقیق بدنبال بررسی میزان آشنایی اساتید دوره های مجازی باشیوه های تدریس در این دوره ها هستیم. با توجه به سیر افزایشی استفاده از روشهای مجازی در دوره های آموزشی، توجه به کیفیت آموزش در این دوره ها اهمیت پیدا می کند. با پیش فرض بهینه بودن تجهیزات آموزشی، نقش استاد در آموزش و یا بعبارت بهتر شیوه های آموزشی استاد از الویت برخوردار می شود. اهمیت این مساله در شیوه های تدریس مجازی بدلیل عدم ارتباط چشمی و بازخورد مستقیم عیان می گردد. شیوه های مختلف تدریس و به صورت جزئی تر، استفاده از روش های مختلف بیان درس به اقتضای محتوای درس، نتایج گوناگونی را در اختیار می گذارد که دانشجو را در سطح دریافت مطلب راهنمایی می کند. استفاده از روشهای مختلف بیان درس با توجه به اینکه هدف تحلیل، ارائه ی گزارش، درک آنی و یا موارد دیگر توسط دانشجو باشد متغیر است که به محیط آموزشی و میزان ارتباط بین استاد و دانشجویان و دانشجویان با همدیگر نیز ارتباط دارد. این اطلاعات از طریق مطالعه و بررسی در مورد شیوه های تدریس در دوره های مجازی و همچنین فضای اجتماعی در این دوره ها از منابع کاربردی و به روز داخلی و خارجی بدست آمده است. تحقیق از طریق توزیع پرسشنامه بین دانشجویان سه دانشگاه مجازی مهرالبرز، اصفهان و سهند صورت می گیرد که تعداد نمونه آماری 385 مورد بوده و برای اطمینان از پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شده است. در این تحقیق، سطح آشنایی اساتید با طراحی آموزشی، روشهای ایجاد تعامل بین دانشجویان، نرم افزارهای تدریس، تجربه ی یک دانشجوی مجازی، استراتژی های تدریس، اهمیت بازخورد، یادگیری فعال، تدریس موثر و یادگیری فعال در پرسشنامه سنجیده می شود. نتایج حاصل از تحقیق، سطوح مختلف آشنایی با شیوه های تدریس در دوره های مجازی از اساتید مربوط به این دوره ها و همجنین مهارن های لازم برای تدریس در دوره های مجازی در دانشگاههای مختلف را نشان می دهد. همچنین نتایج جالبی از ادراک متفاوت اساتید و دانشجویان از رفتار اساتید بدست آمده است. نتایج نشان می دهد که با وجود توانایی بالای تدریس اساتید در دوره های سنتی، به دلیل شیوه تعاملی متفاوت جامعه مجازی اساتید تا حدی این فضای ارتباطی را به فضای مجازی انتقال نمی دهند. کلمات کلیدی: شیوه های تدریس در دوره های مجازی، محیط یادگیری مجازی، یادگیری فعال، طراحی آموزشی، تدریس موثر، بازخورد، عملکرد دانشجویان