چکیده امروزه مفهوم اعتماد و دلبستگی در روابط به عنوان ساختاری ضروری در روابط نزدیک بین فردی زوج ها است. این موضوع به اندازه ای مهم و ارزشمند به نظرمی رسد که ضرورت دارد تا پژوهشی های متعددی در این راستا صورت گیرد. در این خصوص پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین اعتماد و دلبستگی با روابط نزدیک بین فردی زوجین در شهر بندرعباس می پردازد. این پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی است، به شیوه نمونه گیری در دسترس صورت گرفته و جامعه آماری آن کلیه زوجین ساکن شهر بندرعباس می باشند. نمونه ی مورد بررسی در این پژوهش 162 زوج است که یک سال از ازدواج آن ها گذشته و دارای سواد بالاتر از سیکل یک(سوم راهنمایی) می باشند. در این پژوهش پرسش نامه های اعتماد در روابط نزدیک رمپل و هولمز (1986 )، با 18 سوال، دلبستگی مقیاس روابط تجربه نزدیک (ecr-r)، برنن، کلارک و شیور (1998)، با 36 سوال و اعتماد در روابط نزدیک، واگن (2011)، با 24 سوال به کار رفته است و برای تجزیه و تحلیل داده های توصیفی روش آماری فراوانی، درصد فراوانی و درصد فراوانی تجمعی و در بخش استنباطی نیز جهت تبیین و پیش بینی متغیر ملاک به وسیله متغیرهای پیش بین، روش آماری تحلیل رگرسیون تک و چند متغیره و روش تحلیل واریانس یک راهه به کار گرفته شد. در مدل رگرسیون از آزمون f برای تعیین معنی داری مدل و از آزمون آماری t جهت تعیین معنی داری ضرایب بتا استفاده گردیده است این محاسبات با استفاده از نرم افراز spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت اند. در این پژوهش یافته ها نشان داد که رابطه بین سبک های دلبستگی ایمن، اضطرابی و اجتنابی هراسان با روابط نزدیک بین فردی معنادار است ولی رابطه بین اعتماد و سبک دلبستگی اجتنابی با روابط نزدیک بین فردی معنادار نیست و به طور کلی متغیرهای مستقل پژوهش یازده درصد از روابط نزدیک بین فردی زوجین را پیش بینی می نمایند. امید به این است که نتایج چنین پژوهش های کاربردی، منجر به ارائه ساختارها و راهکارهای بنیادی مفیدی درجهت افزایش روابط نزدیک بین فردی بیشتر در زوج ها شود و اعتماد و دلبستگی متقابل ایمن تری در زوج ها ایجاد کند و با ارائه آن راهکارها، مشاورین و درمانگران خانواده بتوانند گام موثری را برای کاهش جدایی های عاطفی و دائمی زوجین بر داشته و سبب افزایش رضایت مندی همراه با اعتماد و دلبستگی متقابل و ایمن در روابط نزدیک بین فردی زوج ها گردد.