کرامت انسانی با توجه به اهمیت بسیار فراوانی که دارد، اما در هیچ کدام از اسناد بین المللی و قوانین داخلی کشورها تعریف نشده است . دانشمندان فلسفه و اخلاق ، از اولین کسانی بودند که تأکید فراوانی بر روی اصطلاح کرامت انسانی داشته اند و بدین خاطر سبب شده است که جنبه فلسفی و اخلاقی کرامت انسانی ، بر جنبه حقوقی آن ارجحیت داشته باشد و هر موقع که بخواهیم تعریفی از این اصطلاح بیان کنیم، ناچاریم به تعاریف فلسفی و اخلاقی آن رجوع کرده و حتی معنای حقوقی آن را از تعاریف سابق غیرحقوقی بگیریم . یکی از کاربردهای فراوان این اصطلاح ، در گرایش حقوق رسانه می باشد . در رسانه ها به دلیل فعالیت های بسیار وسیع و گسترده شان ، موارد زیادی در نقض کرامت انسانی مخاطبین و سایرین رخ می دهد و برای مقررات گذاری در این زمینه و حل و فصل مشکلات ناشی از این موارد ، می بایست کرامت انسانی را در حوزه حقوق رسانه مورد توجه قرار دهیم . سوال اصلی که در این تحقیق مورد پژوهش قرار گرفته ، « چگونگی جایگاه کرامت انسانی و اهمیت آن در قوانین و مقررات مرتبط با رسانه ها » می باشد . فرضیه ای که به صورت کلی می توان بیان کرد این است که به نظر می رسد کرامت انسانی در نظام حقوقی کشورها و همچنین در نظام حقوقی بین الملل ، مورد توجه بسیار قرار گرفته است، اما چون نظام های حقوقی نتوانسته اند ضمانت اجرای مناسبی برای تبعیت از کرامت انسانی ارائه کنند ، این مفهوم بین دیگر مفاهیم حقوق بشری مهجور مانده است . با آنکه در قوانین مطبوعاتی و دستورالعمل های اخلاقی رسانه ای ، ضمانت هایی در نقض کرامت انسانی آمده اما لازم است تا با دید وسیع تر به این مقوله توجه شود . در نظام حقوقی رسانه ای کشورمان ، با آنکه هنوز جایگاه خود را در کشور پیدا نکرده است ، اما برای مثال در قانون مطبوعات به حمایت از کرامت انسانی توجه شده و به عناوین مختلف ، موارد نقض آن را مجازات می کند ، اما به صورت مجزا آن را مطرح نکرده است . روش تحقیق در این پژوهش ، کتابخانه ای و اسنادی می باشد . چارچوب کلی برای موضوع این تحقیق در چهار فصل جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است . فصل اول، کلیات این پایان نامه را تشکیل می دهد . فصل دوم به بررسی جایگاه کرامت انسانی در نظام حقوقی رسانه ای جهانی و منطقه ای اختصاص یافته است . در فصل سوم که مربوط به جایگاه کرامت انسانی در نظام های حقوقی رسانه ای ملی است ، کرامت انسانی را در کشورهای مختلف ، خصوصاً در قوانین و مقررات و رویه قضایی شان مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است . در فصل چهارم ، به ضمانت های اجرای نقض کرامت انسانی در رسانه ها پرداخته است و وظایف دولت ها را در قبال آن مورد بررسی قرار داده است