یکی از مهمترین تلاش ها در ایران امروز تلاش برای احیای طرح ها و نقوش سنتی و ملی بر روی پارچه و لباس است. بطوریکه در تولید انبوه و صنعت، جوابگوی نیاز مشتری نیز باشد. بر این اساس یکی از چالش های بزرگ در این زمینه، نحوه برنامه ریزی برای دستیابی به این هدف در شیوه ای پایدار است. از اینرو پژوهش حاضر با رویکرد آسیب شناسی، به بررسی موقعیت طراحی پارچه در ایران از لحاظ صنعتی، چالش ها و مولفه های موثر در آن می پردازد. روش تحقیق آسیب شناسی سازمانی، و مدل تحلیل سه شاخگی در نظر گرفته شد. از اینرو ابتدا در مرحله اول به تحقیقات پیشینه ای منحصر به فرد، و در مرحله بعد به مصاحبه با افرادی که با موضوع آشنایی داشتند، نیاز بود. سپس داده ها بطور منظم در طبقات به طریق موضوعی و مقوله های متشکل مربوط به طرح یا موقعیتی که با آن مواجه اند طبقه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که به منظور برون رفت از جامعه مصرفی از الگوهای خارجی، و بهبود وضعیت طراحی پارچه، و صادرات پارچه با طرح ایرانی، روی آوردن به آموزش صحیح طراحان، حمایت از مدیریت هوشمند، کنترل واردات بی رویه و توجه به کیفیت کالا، ما را در این محق یاری می دهد.