ساختار مولکولی، تجزیه و تحلیل تمام صورتبندی ها آمینوکتو، انول-کتو، دی کتو، ایمینو انول، و طیف های ارتعاشی تبدیل فوریه ی زیر قرمز و رامان بررسی شده اند. و همچنین فرکانسهای ازتعاشی مولکولهای متیل استو استات توسط روش تابعی چگال (dft) با توابع پایه 6-31g** و6-311++g** به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است. از لحاظ نظری برای مولکول 16صورتبندی انول-کتو و 3صورتبندی دی کتو و 5 صورتبندی آمینو کتو و22 صورتبندی ایمینو اینول وجود دارد. از میان این 46 کنفورمر تنها یک کنفورمر آمینوکتو و یک کنفورمر انول-کتو به دلیل پیوند هیدروژنی درون مولکولی از بقیه کنفورمر ها پایدارترند. محاسبات نشان می دهند که در متیل استو استات تشکیل پیوند هیدروژنی در آمینو کتو ضعیفتر از انول-کتو است زیرا آمینو کتو دهنده ضعیفتری است در نتیجه باز قویتری تولید می کند. انول-کتو دهنده قویتری است اسید بهتری ایجاد می کند و همچنین اثر گروه متوکسی بر روی قدرت پیوند هیدروژنی در انول ها نیز موثر است. چون گروه متوکسی meo یک گروه دهنده الکترونی است، بنابراین اتم اکسیژن مجاور خود را بیشتر منفی می کند. بنابراین اگر اکسیژن مجاور یک کربونیل باشد به صورت منفیتر یک گیرنده پروتون بهتری است بنابراین پیوند هیدروژنی قویتری تشکیل می دهد. در صورتی که اگر در مجاور گروه متوکسی یک هیدروکسیل باشد اتم منفیتر اسید ضعیفتر بوده درنتیجه دهنده پروتون ضعیفتری است و پیوند هیدروژنی ضعیفتری را تشکیل می دهد. همچنین پیوند هیدروژنی بین گروه کربونیل و گروه هیدروکسیل به مراتب قوی تری از پیوند هیدروژنی بین گروه هیدروکسیل و اکسیژن گروه متوکسی است. نوار های مربوط به طیف های زیر قرمز و رامان maa به طور کامل به حرکت ارتعاشی این مولکولها نسبت داده شده است. از بررسی ساختار هندسی این مولکول و مقایسه شدت و فرکانسهای نوارهای نظری ارتعاشی این ترکیب با مقادیر تجربی آن وجود هر دو کنفورمر پایدار آمینو و انول در نمونه این مولکول تعیین می گردد.