در دهه های اخیر برون سپاری منابع به عنوان فرآیندی در جهت ارتقای کیفیت محصولات تولیدی بنگاه ها مورد توجه قرار گرفته است، به این معنی که برای بنگاه ها، به دلیل تفاوت هزینه در کشورها و مکان های مختلف مشوقی است تا برون سپاری منابع در قالب یک الگوی جدید تجاری به کار گرفته شود. بر این اساس بنگاه ها تصمیم می-گیرند مراحل مختلف تولید مانند طراحی، تولید قطعات و مونتاژ که برای ایجاد کالای نهایی مورد نیاز است را در کشورهای مختلف کامل کنند و همچنینراهکارهای مناسب برای احیا و توسعه محصولات خود را فراهم سازند. هدف این پژوهش بررسی اثرات برون سپاری بر شاخص های مختلف اقتصادی استان اصفهان است که در آن این سوال دنبال می شود که آیا توسعه برون سپاری منابع از طریق مشارکت منابع سایر استان ها در طرح توسعه ی صنایع استان اصفهان می تواند زمینه ارتقا بهره وری و ایجاد فرصت های شغلی را بدنبال داشته باشد؟ بنابراین در این مطالعه به نقش برون سپاری منابع در فرآیند مبادله با سایر استان ها از طریق شاخص سازی و سپس تصریح یک الگوی اقتصاد سنجی پرداخته می شودو همچنین به منظور تحقق اهداف مورد نظر در این مطالعه از اطلاعات و آمارهای داده های سری های زمانی برای سال های (91-1360) استفاده شده است و همه ی اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش از سالنامه ی آماری استان گردآوری و همچنین برای برآورد نتایج الگوی مورد مطالعه از نرم افزارهایstata (9.2) وexcel استفاده شده است. نتایج تجربی حاکی از آن است که برون سپاری بین المللی و نسبت واردات کالاهای واسطه ای استان و سرریزهای سرمایه گذاری مستقیم خارجی اثر مثبت و معناداری بر بهره وری کل تولید گذاشته است. متغیرهای برون سپاری ، نیروی کار و سرمایه و متغیرهای ضربی سرمایه انسانی و برون سپاری هم اثرات مثبت و معناداری بر تولید ناخالص داخلی استان اصفهان داشته اند. این نتایج حاکی از آن است که سه متغیر برون سپاری بین المللی، افزایش صادرات و افزایش تولید ناخالص داخلی اثرات مثبت و معناداری بر سطح اشتغال داشته اند، در تفسیر این نتایج می توان گفت سه عامل مهم که باعث افزایش تقاضای نیروی کار و در نتیجه اشتغالزایی در استان می شود، شامل برون سپاری بین المللی، افزایش حجم تجارت و افزایش تولید ناخالص داخلی است.