امروزه بیش از بیش به یادگیری زبانهای خارجی توجه میشود، چرا که زمان برقراری ارتباط و تبادل فرهنگی میان تمامی کشور های جهان است. به همین جهت محققان بیشتر از گذشته به این امر توجه کرده، و به بررسی روش های مختلف آموزش و خصوصاً آموزش زبان می پردازند. یادگیری زبان مانند هر یادگیری دیگر روندی فردی و نیز اجتماعی است که در آن زبان آموز مسئولیت دریافت اطلاعات و دانش های زبانی ساده و یا پیچیده را بر عهده دارد. از پانزده سال پیش تا کنون به شیوه های یادگیری از سوی زبان آموز توجه بیشتری شده و بویژه به مسائل عاطفی و رفتاری پرداخته شده است. بنابراین، در ابتدا رفتارهای اجتماعی افراد را بررسی کرده ایم چرا که میزان علاقه و رفتار می توانداز عوامل موفقیت یا شکست در آموزش باشد. البته تفاوت های فردی را نیز نمی توان نادیده گرفت. در اینجا است که تحقیقات زبانشناسی به سوی مسائل روانشناسی گرایش پیدا کرده و الزاماً می بایست با بررسی های انجام شده در این زمینه، و انواع رفتاری نزد افراد مختلف آشنا شویم. محققان دو عامل انگیزه و رفتار را در ارتباط مستقیم با آموزش می دانند، و معتقدند بدون وجود این دوعامل فرد یادگیرنده بیش از پیش با شکست در یادگیری مواجه خواهد شد.