مقایسه تصویر سازی ذهنی و تمرین بدنی نتایج متناقضی را به دنبال داشته است. چرا که تصویر سازی ذهنی دارای مقداری تمرین بدنی بلافاصله بعد از تمرین ذهنی است که ممکن است خود بر میزان یادگیری تأثیر گذار باشد. از طرفی مطالعات دیگر نشان داده اند که مهارت هایی که بیشتر خواست حرکتی دارند از تمرین بدنی بیش از تمرین ذهنی سود می برند از اینرو این تحقیق سعی دارد به بررسی علمی تأثیر تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی و ترکیبی از این نوع دو تمرین بر یادگیری مهارت طناب زنی در دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی که مخاطبان اصلی طرح طناورز است، بپردازد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی می باشد که 45نفر از دانش آموزان شهر اهواز در سه گروه تجربی (تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی با تصویرسازی ذهنی (ترکیبی)) قرار گرفتند. گروه تمرین بدنی، به انجام عملی مهارت ملاک پرداخت. گروه تصویرسازی ذهنی مهارت ملاک را به صورت ذهنی انجام داد. و گروه ترکیبی مهارت مورد نظر را به صورت 50 به 50 (نصف تمرین بدنی و نصف تمرین ذهنی) انجام دادند، طرح تحقیق به صورت مراحل پیش آزمون، اکتساب و یادداری بود. برای همگن کردن نمونه ها از پرسشنامه تجدید نظر شده تصویر سازی حرکتی (هال و مارتین، 1997)استفاده شد . برای توصیف آماری از میانگین و برای تحلیل استنباطی از tمستقل استفاده شد انجام شد .یافته های این تحقیق نشان داد که ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی ، تصویر سازی ذهنی و تمرین بدنی بر اکتساب (05/0p< ) و یادداری(05/0p< ) مهارت طناب بازی در دانش آموزان پسر پایه چهارم تأثیر معنی داری داشته است. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان دهنده ی تأثیرگذاری و برتری ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی می باشد . به نظر می رسد تصویرسازی ذهنی همراه با تمرین، چون هم عوامل بدنی و هم عناصر شناختی را در یادگیری درگیر می کند، منجر به یادگیری حداکثری می شود.