پایان نامه حاضر به شناسایی و کنترل یک مدل سیمولاتوری از توربین گازی اختصاص دارد. بدین منظور روش های خطی و غیرخطی در شناسایی سیستم ها، و نیز کنترل کننده فازی و الگوریتم های بهینه سازی مورد استفاده قرار گرفته اند. در طراحی یک سیستم کنترل به طور معمول لازم است که ابتدا بیان ریاضی منطقی مناسبی از خروجی تحت کنترل به دست آورد، لذا برای شناخت هرچه بیشتر این سیستم از 9 روش شناسایی خطی و غیرخطی استفاده شده است که معیارهای سنجش mse و fitness شرایط مقایسه روش های به کار گرفته شده و انتخاب کارآمدترین روش را مهیا می کند. از طرف دیگر، برای شناسایی ورودی های موثر، از 2 روش تحلیل فیزیکی و استفاده از تابع همبستگی استفاده شده است. سعی شده است مفاهیم روش های شناسایی طوری شرح داده شوند تا خواننده بتواند به راحتی برای هر سیستم دیگری معادلات را بازنویسی نماید. با توجه به عدم تمرکز پژوهشگران برروی بهسازی سیستم گاورنر این سیمولاتور توربین گازی، از یک کنترل کننده ساده استفاده شده است، لذا پیاده سازی یک کنترل کننده پیشرفته تر در بهبود عملکرد گاورنر این توربین کمک شایان توجهی می کند. این توربین از یک سرعت اولیه شروع به کار می کند و پس از طی زمان مشخص و رسیدن به حد ثانویه سرعت، گاورنر فعال می شود، از آنجاییکه کنترل کننده های فازی در موارد شرطی عملکرد قابل قبولی دارند، استفاده از این کنترل کننده ها در مقابل کنترل کننده های کلاسیک در این پایان نامه به کار گرفته شده است. همچنین استفاده از الگوریتم های مبتنی بر جستجوی تصادفی مانند الگوریتم بهینه سازی ذرات(pso) و الگوریتم انتخاب تکثیری (clonalg) ، برای ارزیابی بهتر و مقایسه با یکدیگر، گامی در جهت پیشبرد هرچه بهتر بهینه سازی این سیستم است.