چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): مهمترین هدف از سیاستهای تعیین ساختار سرمایه، مشخص کردن ترکیب بهینه منابع مالی به منظور به حداکثر رساندن ثروت سهامداران است. در این راستا آگاهی از وضعیت بازار و جهتگیری سایر شرکتها در اتخاذ سیاست ساختارسرمایه می تواند راهنمایی مناسب برای مدیران و سایر تصمیم گیران اقتصادی باشد، به ویژه چنانچه اتخاذ سیاست ساختارسرمایه در سایر شرکتها، به همگرایی ساختار سرمایه گروه هایی از آنها منتهی گشته باشد. بنابراین و در جهت پاسخ به نیاز مذکور، تلاشی در شاکله این پایان نامه صورت پذیرفته است، لذا هدف اساسی این پایان نامه بررسی همگرایی ساختارسرمایه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار و در پی آن شناسایی گروه های همگرا و محرک های همگرایی داخل شرکتی و برون شرکتی این گروه از شرکت ها می باشد. متغیر اهرم به عنوان شاخصی برای ساختارسرمایه شرکت ها در نظر گرفته شده است، لذا منظور از مفهوم همگرایی ساختارسرمایه، همگرایی اهرمی یا به عبارتی همگرایی در اهرم به کارگرفته شده توسط شرکت ها می باشد. به منظور بررسی همگرایی از روش همگرایی مطرح توسط آقایان فیلیپس و سول استفاده شده است. طی این روش خاص، گروه هایی از شرکت ها که اهرم به کارگرفته شده توسط آنها با نزدیک تر شدن به سال آخر مشاهدات همگرا هستند مشخص می گردند. بعد از آن به شناسایی فاکتورهای بالقوه شناسایی شرکت ها در گروه های همگرا به عنوان محرک های داخلی همگرایی پرداخته شده، که به این منظور از مدل پنل لوجیت استفاده شده است. همچنین ما شرکت های عضو گروه های همگرا را از لحاظ داشتن محدودیت مالی آزمودیم و به این منظور از آزمون برابر بودن میانگین متغیرهای اندازه و نسبت پرداخت شرکت های عضو گروه و سایر شرکت های جامعه آماری استفاده کردیم. در آخر نیز در پاسخ به این سوال که آیا محرک های اقتصادی مانند چرخه تجاری یا سطح توسعه مالی محرک همگرایی اهرمی در شرکت ها هستند، آزمون همگرایی انگل گرانجر را به کار گرفتیم. با بکارگیری روش های فوق مشخص گردید که همگرایی اهرمی در میان همگی شرکت ها وجود ندارد، اما دو گروه همگرا شناسایی شدند. گروه اول شامل 45 شرکت شناسایی گردید که در سطح اهرم 2/0 تا 3/0 تامین مالی می کردند. فاکتور اصلی شناسایی شرکت ها در این گروه نسبت نوسان پذیری بوده، بدین معنی که هرچه خالص دارایی ثابت شرکت ها بخش کوچکتری از کل دارایی های آنها را تشکیل دهند، احتمال عضویت شرکت ها در گروه افزایش می یابد. این شرکت ها محدودیت مالی مشابهی با سایر شرکت ها داشته و محرک اصلی همگرایی آنها نیز فاکتور اقتصادی شاخص توسعه مالی می باشد. گروه دوم همگرا شامل 46 شرکت شناسایی گردید که این گروه از شرکت ها به سمت نرخ اهرم 5/0 همگرا بودند. فاکتور اصلی شناسایی شرکت ها در این گروه نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری بوده که هرچه این نسبت بیشتر باشد احتمال عضویت شرکت ها در این گروه افزایش می یابد. این شرکت ها محدودیت مالی بیشتری نسبت به سایر شرکت ها داشتند، اماهیچ عامل اقتصادی به عنوان محرک همگرایی ایشان شناسایی نگردید.