هنر اسلامی علی رغم گذشت زمان و در طی گذر تاریخی، دارای هویتی یکسان بوده که همانا توجه به ذات اقدس باری تعالی است. هنرمند مسلمان ایرانی نیز همواره در پی ارائه و نمایش وجهی از زیبایی بوده است که بتواند انسان را به سمت وجه معنوی حیاتش رهنمون سازد. بدین منظوردر روند این تحقیق پیرامون نقاشی معاصر، توجه به گذشته ی هنری از اولویت های امر است تا در سایه این بازنگری، نوآوران به پشتوانه های پویای سرزمین خویش دست یافته و بتوانند در روند شکل گیری آثارشان تحولی به وجود آورند. لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی و شناخت آثار آن دسته از نقاشان معاصری است که وجوه زیبایی شناسانه هنر اسلامی در آثارشان متجلی است. در ادامه این سوال مطرح می شود، که آیا زیبایی شناسی هنر اسلامی در نقاشی نوگرای ایران جایگاهی دارد؛ یا نقاشی مطروحه توانسته است به هویتی مستقل دست یابد؟ تحقیق پیرامون این بحث، مبتنی بر این فرضیه است که هنر ایرانی-اسلامی در طول دوران خود توانسته در هنر معاصر ایران نقش داشته باشد، پس بر این اساس می توان عناصر و ویژگی های به کار رفته شده در هنر قدیم ایران را در هنر امروز ردیابی نمود. بنابراین اگر چنین باشد می توانیم هویتی مستقل و عاری از تقلید نا به جا از هنر غرب را در روند رو به رشد نقاشی جهانی پیدا کرد. به عنوان یافته و نتیجه این تحقیق؛ آنچه انجام آن در نقاشی معاصر لازم به نظر می رسد، اصلاح نحوی دید و رعایت آن وجوه زیباشناسانه ای است که از هنر گذشته برجای مانده است؛ این شناخت باید با اتکا بر باورها و نمادها و ریشه های عمیق ملی و مذهبی سرزمینان ایران باشد، چراکه هنرمند هیچگاه به دور از ارزش ها و معیار های زیباشناسانه ی زمانه ی خود نمی تواند به فعالیت و آفرینش هنری بپردازد.روش تحقیق در این پایان نامه توصیفی-تحلیلی است و به شیوه ی کتابخانه ای به انجام رسیده است.