بررسی بازنمایی «شخصیت» در سینمای مستند ایران، محور پایان نامه حاضر را تشکیل می دهد. از آنجا که «شخصیت» در بسیاری از مستند ها به عنوان رکن اساسی فیلم و یکی از عوامل مهم در تاثیرگذاری فیلم می باشد، تحقیق و پژوهش در مورد آن به ویژه با رویکرد «آسیب شناسی» ضروری به نظر می رسد. سوال اصلی پایان نامه حاضر که با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی انجام شده این است که چه عواملی باعث می شود که کارگردان و سایر عوامل ساخت فیلم بتوانند شخصیت فیلم را بهتر بازنمایی کنند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نبود گفتگو و تعامل با شخصیت فیلم و همچنین عدم توجه به مواردی چون اخلاق مداری، رعایت حقوق فردی، صراحت و بی طرفی نسبت به وی از جمله عوامل موثر در ناموفق بودن بازنمایی شخصیت در فیلم مستند است. از جمله عوامل بازدارنده دیگر می توان به انتخاب نادرست شخصیت، تعداد زیاد یا کم شخصیت ها، وجود چند نقطه آغاز و پایان و نبود فضای تنفس اشاره کرد.