مقدمه سرمایه ی اجتماعی، مفهومی جدید در زمینه ی مطالعات اجتماعی است که ریشه در روابط اجتماعی انسان ها داشته و بستری مناسب برای رسیدن به توسعه و زندگی اجتماعی است. سرمایه ی اجتماعی را مجموعه ای از مفاهیمی همچون؛ اعتماد، هنجارها و شبکه ها می دانند که؛ ایجاد ارتباط و مشارکت بهتر اعضای یک اجتماع را ممکن می سازد. سرمایه ی اجتماعی در جوامع کوچک و بزرگ وجود دارد، اما ممکن است که میزان آن متفاوت باشد. این سرمایه در هر اندازه و میزانی که وجود داشته باشد، نیازمند مدیریت است که می توان این گونه سرمایه ها را با سرمایه ی فکری اداره نمود. در عصری که ما در آن زندگی می کنیم ، صرفاً دارایی های مشهود و محسوس عامل خوشبختی و نشاط اجتماعات نبوده، بلکه بهره مندی از سرمایه ی فکری و هدایت این سرمایه می تواند رمز و راز موفقیت چشمگیر به حساب آید. هدف عمده ی مدیریت سرمایه ی فکری، گماشتن افراد برای به اشتراک گذاری دانسته های خود بوده و این موضوع نیز خود دارای رنگ و لعاب اجتماعی است. در این پژوهش، ضمن پرداختن به سرمایه ی اجتماعی و ابعاد آن و همچنین سرمایه ی فکری و مؤلفه های آن، علاقه مند به مطالعه ی این سرمایه ها در زندگی معاصر بوده که در حد وسع و توان زیر عنوان « بررسی رابطه ی بین سرمایه ی اجتماعی و سرمایه ی فکری » به آن پرداخته می شود. اگرچه اعتقاد بر این است که با این مطالعه ی محدود، پنجره ای عظیم برای مطالعات گسترده در این باب گشوده خواهد شد که به این وسیله دیگر محققان ارجمند را برای انجام این مهم فراخوانی می نماید.امید که ، مطالعات معموله ی این عرصه بتواند دستاورد علمی و درخور به ارمغان آورد.