هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش الکترونیکی بر توانمند سازی معلمان در فرآیند یاددهی و یادگیری شهر تهران است. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ افق زمانی، مقطعی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات، توصیفی-زمینه یابی پیمایشی بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان شاغل در مدارس ابتدایی شهر تهران در تحصیلی سال 92-91 بود که بر طبق آمار تعداد آنان در حدود 19607 نفر گزارش شد. با مراجعه به جدول مورگان تعداد 377 نمونه برای جامعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی از جامعه آماری انتخاب گردید. برای سنجش آموزش الکترونیکی از پرسشنامه محقق ساخته 14 گویه ای و به منظور بررسی توانمند سازی معلمان از پرسشنامه محقق ساخته 20 گویه ای استفاده شد. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آنها با اجرای آزمایشی پرسشنامه در نمونه ای با حجم 30 نفر از طریق آلفای کرونباخ 0.905 برای پرسشنامه آموزش الکترونیکی و 0.934 برای پرسشنامه توانمند سازی برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آزمون های آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی، نمودار خطی میانگین ها، شاخص های مرکزی نظیر میانگین، انحراف استاندارد و چولگی و کشیدگی و برای تحلیل آماری فرضیه های پژوهش در آمار استنباطی از جمله ازمون ضریب من ویتنی، کروسکال والیس و رگرسیون استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داده که بر اساس دیدگاه معلمان مقطع ابتدایی شهر تهران رابطه معناداری بین آموزش الکترونیکی با توانمندسازی آنان وجود دارد. کلمات کلیدی: آموزش الکترونیکی، توانمند سازی، آموزش و پرورش