نتایج حاکی از برازش مناسب مدل پیشنهادی با داده های پژوهش می باشد. یافته ها نشان داد استراتژی های مثبت تنظیم شناختی هیجان به صورت مستقیم وغیر مستقیم (با میانجی گری تاب آوری) با رضایت از زندگی رابطه دارد ولی به صورت غیر مستقیم پیش بین قوی تری برای رضایت از زندگی است. استراتژی های منفی تنظیم شناختی هیجان در مجموع، رابطه معناداری با تاب آوری و رضایت از زندگی ندارد. تحمل پریشانی صرفاً با میانجی گری تاب آوری رابطه معناداری با رضایت از زندگی داشت. این نتایج نشان می دهد استراتژی هایی که افراد برای تنظیم هیجاناتشان به کار می گیرند می تواند عامل بسیار مهمی در تعیین تاب آوری و رضایت از زندگی آنها باشد و تقویت استراتژی های مثبت تنظیم هیجان و مهارت تحمل پریشانی می تواند به عنوان هدفی برای پی ریزی مداخلات و برنامه های آموزشی تاب آوری مورد توجه واقع گردد.