هدف از این تحقیق طبقه¬بندی لندفرم¬ها با استفاده از روش فازی بر مبنای پارامتر¬های مورفومتریک در ارتفاعات زاگرس واقع در ایران است. ابتدا بهترین مقیاس با استفاده از دو روش معادله درجه دوم و lifting برای مدل رقومی ارتفاع (dem) به منظور استخراج پارامتر¬های مورفومتریک تعیین شد. نتایج نشان داد که استفاده از روش lifting برای تعیین مقیاس در مقایسه با روش معادله درجه دوم دارای دقت بیشتری می¬باشد. از ویژگی¬های بارز این مدل این است که همه¬ی ساختارها در یک حوضه فضایی بررسی می¬شود. همچنین دارای دقت بالایی در حفظ دقیق پروفیل سطح از نظر شکل موج و دامنه موج بدون تخریب مرز می¬باشد. سپس از دو روش فازی و شاخص موقعیت توپوگرافی (tpi) به منظور طبقه¬بندی لندفرم¬ها استفاده شد. به منظور ارزیابی صحت هر یک از روش¬ها از نقشه¬های زمین¬شناسی منطقه مورد مطالعه استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که طبقه¬بندی لندفرم¬ها با استفاده از روش فازی دارای دقت بیشتری نسبت به روش tpi است. در روش tpi ارتفاع هر سلول در یک dem با توجه به میانگین ارتفاع نقاط همسایگی در نظر گرفته می¬شود. همچنین در این روش به جای استفاده از شیب به عنوان یک ورودی برای طبقه¬بندی لندفرم¬ها از dem استفاده می¬شود. در حالیکه در روش فازی تعیین شیب منطقه مورد مطالعه، اولین مرحله در طبقه¬بندی لندفرم¬ها محسوب می¬شود. همچنین در این روش، با تعریف تابع عضویت برای هر یک از طبقات لندفرم، تغییرات لندفرم¬ها به صورت پیوسته در نظر گرفته می¬شود. طبقه¬بندی لندفرم¬ها با استفاده از روش tpi با مقیاس معادله درجه دوم دارای دقت 59 درصد می¬باشد. در حالیکه طبقه¬بندی لندفرم¬ها بر مبنای تئوری فازی با مقیاس lifting دارای دقت 81 درصد است. همچنین طبقه¬بندی لندفرم¬ها با استفاده از روش فازی با مقیاس معادلات درجه دوم و روش tpi با مقیاس lifting دارای دقتی برابر 63 و 54 درصد به ترتیب می¬باشد. در کل نتایج نشان می¬دهد که روش فازی دارای دقت بالاتری نسبت به روش tpi برای طبقه¬بندی لندفرم¬ها می¬باشد.