این پژوهش سعی دارد با تحلیل ابعاد گوناگون شخصیت ها و مناسبات میان آن ها تاثیر اخلاق در تقویت ارزش های دراماتیک عناصر یک درام را دریابد. مسئله ی اصلی این پژوهش کشف کارکرد های اخلاقی- به معنای ارجحیت ارزش های انسانی- با تمرکز بر مناسبات نمایشی شخصیت ها با یکدیگر در نمایشنامه های دهه اخیر ایرانی می باشد. این پژوهش سعی دارد ابتدا به نظریات متفاوت در باره تلفیق دو مفهوم هنر و اخلاق پرداخته، جایگاه اخلاق در ادبیات و نقد ادبی را مطرح کند و با استفاده از نظریات ارسطو در باره ی شخصیت پردازی به واکاوی تاثیرات اخلاق بر تقویت عناصر نمایشی از جمله خود شخصیت، مناسبات بین کاراکترها و طرح نمایشنامه بپردازد. این مطالعه در عین حال سعی دارد بر اساس یک بررسی علمی از خواست ها، اهداف و انگیزه های شخصیت در درام امروزی، دوری و نزدیکی او را با اصالت اخلاق ایرانی مشخص نماید. می توان گفت که در درام های معاصر ایرانی اخلاق سهم بسزایی در تقویت مناسبات میان شخصیت ها و درون آن ها بر عهده دارد. و نمایشنامه نویسان در بسیاری از موارد با استفاده از اخلاق ناپسند و پسندیده به پیشبرد طرح و استحکام ابعاد دراماتیک شخصیت کمک نموده اند. کلیدواژه ها: اخلاق، تحلیل شخصیت، نظریات ارسطو، درام ها ایرانی، دهه اخیر