حق هر ایرانی است که از مبلمانی با اصالت بومی ( منطبق با طراحی روز دنیا ) استفاده نماید . تحولات دنیای امروز و توجه به سلامت روحی ،جسمی و فیزیولوژی ، مردم ایران را بر آن داشته تا سبک زندگیشان از گذشته فاصله زیادی بگیرد و بسوی پیشرفت و رفاه گام بردارند که قطعا این مسئله در تمامی ابعاد زندگی تاثیرگذار بوده است . از جمله این تغییرات ، طریقه استفاده از نشیمنی برای نشستن است که از شکل پیشین خود که نشستن بر زمین روی زیرانداز و تکیه بر پشتی ویا چهارپایه ای به شکل تخت بود به صندلی و مبلمان بدل شد و این طریقه نشستن یعنی استفاده از مبلمان فراگیر شد بگونه ای که می توان گفت در بسیاری از فضاها و در میان تمامی اقشار جامعه با هر سطح و طبقه اجتماعی جای خود را باز کرد و به صورت عنصری جدانشدنی از فضا مبدل شد، که بطبع آن ، میزان آسیب دیدگی اسکلتی عضلانی افراد جامعه که به سبب نشستن روی زمین حادث می شد به صورت چشم گیری کاهش یافت . هر چند که همچنان نمی توان تمامی نمونه های مبلمان و سطوح نشستن را عاری از عیب دانست ولیکن عوارض ناشی از این نوع نشستن نسبت به گذشته به حداقل رسیده است. یک سطح نشیمن خوب بایستی دارای سه ویژگی اصلی باشد که بر سه اصل عملکرد مطلوب ،پایداری وایمنی و زیبایی استوار است.که در رابطه با عملکرد بایستی با در نظر گرفتن گروه استفاده کننده و حوزه عملکردی از علومی چون ارگونومی ، مواد و طریقه ساخت، مکانیک و... در رابطه با پایداری و ایمنی به بررسی ابعاد دیگری از مواد و روش های ساخت، بهداشت ،علوم استاتیک دینامیک و... و در بحث زیبایی شناسی از علم استیتیک بهره جست و با توجه به گروه هدف آنرا با توجه به سلایق و خواست فرهنگی اقشار جامعه بکار بست. با توجه به این مسئله که ایران کشوری با تاریخ کهن است و در طول تاریخ میزبان اقوام و فرهنگ های مختلف بوده و این تاریخ سرشار از تنوع هنری و فرهنگی است و زمینه ی مساعدی را برای تحقیق فراهم می کند که می توان بر پایه ی آن محصولاتی را طراحی کرد که در عین نوآورانه بودن، با پشتوانه ی تاریخی ایران هم در ارتباط باشد. ضمن این که خود سنت می تواند با تغییر شکل، سبب زایش نوآوری شود. مبلمان به شکل کنونی در فرهنگ ایرانی، محصولی است وارداتی و پیشینه ی استفاده از آن کمتر از صد سال است. این به خودی خود یک مشکل نیست، چون این مساله باعث پویایی و غنای فرهنگی می شود. اما در صورتی که این تاثیرپذیری کاملا یک طرفه باشد، به سردرگمی و عدم هماهنگی منجر شود. لذا با استفاده از بستر مستعد هنری ایران به منظور خلق محصولی جدید، می توان محصولی که قدمت استفاده ی عمومی از آن چندان طولانی نیست را در جهت اشاعه فرهنگ ملی و بومی در درون و برون مرزهای جغرافیایی به عرصه ظهور رسانید .