در حوزه تعلیم و تربیت بحث از روشهای تربیتی جایگاه ویژه ای دارد، زیرا روشها ضامن تحقق اهداف تربیتی هستند و مربی می تواند با شناخت و انتخاب صحیح و کاربرد درست آنها متربی را از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب برساند.در این میان مقایسه روشهای تربیت کودک از منظر قرآن و حدیث با روشهای تربیت کودک از منظر علوم تربیتی باعث می شود که این دو منظر از یکدیگر کمک بگیرند و نقاط ضعف بر طرف شود. همچنین از این طریق شباهتها، تفاوتها، امتیازات و کاستیهای هر دو منظر آشکار می شود. بطور کلی در پرتو این تحقیق روشن می شود که نسبت روشهای تربیت کودک از دو منظر، نسبت عموم و خصوص من وجه است به این معنی که بعضی از روشها ابتکار اسلام است و در روشهای علوم تربیتی وجود ندارد و بعضی از روشهای کاربردی و عینی هم در علوم تربیتی مطرح است ولی دراسلام به این صورت مطرح نیست و بعضی از روشها هم در هر دو منظر وجود دارد ولی از نظر محتوی اختلافاتی دارند. همچنین بعضی از روشهای علوم تربتی مورد تأیید اسلام است و بعضی از آنها مورد تأیید نیست. تحقیق حاضر دارای یک مقدمه و 5 فصل است . فصل اول مربوط به طرح تحقیق است. فصل دوم در بردارنده کلیات و مباحث مفهوم شناسی است از جمله تعریف لغوی و اصطلاحی تربیت و روش . در نتیجه یکی از تعریفهای مذکور انتخاب شده است. در فصل سوم به روشهای تربیت کودک از منظر قرآن و حدیث پرداخته و مهمترین روشهای تربیت کودک را از منظر قرآن وحدیث و علمای اسلام بیان می کند.فصل چهارم هم مربوط است به روشهای تربیت کودک از منظر علوم تربیتی. فصل پنجم مقایسه روشهای تربیت کودک از منظر قرآن و حدیث با روشهای تربیت کودک از منظر علوم تربیتی است. در این فصل به بعضی شباهتها و تفاوتهای روشهای تربیت کودک از دومنظر اشاره شده است و همچنین امتیازات و کاستی های روشها از دو منظر بیان شده و با جمع بندی و نتیجه گیری و ارائه چند پیشنهاد تحقیق پیان یافته است.