هدف:این مطالعه به منظور بررسی فراوانی افسردگی و شدت آان در میان مبتلایان به hiv مراجعه کننده به کلینیک بیماریهای رفتاری درغرب و شرق تهران در سه ماهمتوالی مهر تا آذر 1390 انجام شده است. روش مطالعه:این مطالعه بصورت یک مطالعه مقطعی(cross sectional) انجام شده است.حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه بصورت 53 نمونه از افراد hiv مثبت مراجعه کننده به دو کلینیک بیماریهای رفتاری در شرق و غرب تهران می باشد که روش نمونه گیری بصورت در دسترس بوده که شامل کل افراد مبتلا به hiv مراجعه کننده به دو کلینیک بیماریهای رفتاری در شرق و غرب تهران طی 3ماه متوالی بوده است.معیار سنجش فراوانی وشدت افسردگی در این مطالعه استفاده از پرسشنامه استاندارد و بین المللی beck و اطلاعات دموگرافیک افراد بوده است که پرسشنامه ها بصورت پرسیدن مصاحبه یی سوالات موجود درآن از بیماران مبتلا به hiv میباشد. یافته ها:بعد از جمع اوری داده ها کلیه ی اطلاعات جمع اوری شده توسط نرم افزار spss15 مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت و به این نتایج رسیدیم که میان 53نفر نمونه جمع اوری شده میانگین سنی کل افراد مبتلا به hiv8/32 با انحراف معیار 6/7 بود میانگین سنی افراد نیازمند به درمان7/32 با انحراف معیار3/7 بود که بیشترین امار افسردگی نیازمند به درمان متعلق به مردان با فراوانی 8/53% بود که بیشترین تعداد افسردههای نیازمند به درمان را افراد مجرد با تحصیلات زیر دیپلم (هردو2/47%) وبیکار یا دارای شغل ازاد(هردو7/37%) که از طریق sexual (2/47%) با تعداد سالهای نلشناخته از زمان ابتلا به بیماری(8/35%) را تشکیل می دهند.فراوانی کل افسردگی نیازمند به درمان در این مطالعه 50/9% بود. بحث و نتیجه گیری:در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه ان با مطالعات دیگر چنین استنباط می گردد که حدود نصف افراد مبتلا به hivافسردگی نیازمند به درمان و1/49% از افراد مبتلا به hiv افسردگی خفیف تا شدید داشتند که شدت افسردگی میان افراد باسنین کمتربیشتراز افراد مبتلا با سنین بیشتر بود. همچنین میزان افسردگی نیازمند به درمان در میان افرادیکه از طریق جنسی مبتلا شدند نیزبیشتر از بقیه افراد که از طرق دیگر مبتلا شدند بود.