هدف اصلی این پایان نامه بررسی امکان کاهش فقر در ایران با اتکا به عواملی غیر از رشد اقتصادی در ایران می باشد. برای دستیابی به این هدف از داده های سری زمانی برای دوره ی 1357-1388 و تکنیک اقتصاد سنجی ols بهره گرفته ایم. نتایج برآورد الگوها نشان می دهد که علی رغم وجود رابطه مثبت بین رشد اقتصادی و کاهش فقر، رابطه ی هریک از بخش های اقتصادی با کاهش فقر ( بجز بخش خدمات در شاخص فقر سرشمار و بخش نفت در شاخص شکاف فقر ) فاقد اهمیت آماری لازم می باشد. علاوه بر این بررسی دیگر عوامل موثر بر فقر نشان می دهد که افزایش در پرداخت های انتقالی دولت و سرمایه گذاری دولتی تأثیر مثبت و معناداری بر کاهش فقر در ایران دارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برای کاهش فقر در ایران علاوه بر توجه به موضوع رشد اقتصادی، لازم است تا به سیاست های دیگر از قبیل افزایش سرمایه گذاری دولتی و پرداخت های انتقالی دولت توجه لازم به عمل آید.