کلیدزنی یک عمل اساسی در شبکه های مخابراتی، کامپیوترهای رقمی و سیستم های پردازش سیگنال است. توسعه سیستم های مخابراتی نوری با نرخ بالای انتقال اطلاعات، نیاز به طراحی مدارهای منطقی و کلیدهای تمام نوری را بیش از پیش افزایش داده است. مزدوج های موازی غیرخطی یکی از عناصر نوری مهم جهت استفاده در ارتباطات و محاسبات اپتیکی است که باعث جذابیت های زیاد تحقیقاتی شده است. تعداد زیادی از کاربردهای این ابزار نظیر مدوله کننده ها، سوئیچ ها، تقویت کننده ها، تضعیف کننده ها و عناصر منطقی نظیرand, xor, nand, or گزارش شده است. در این پایان نامه ما فرایند کلیدزنی را در مزدوج موازی غیرخطی دوهسته ای و سه هسته ای بررسی کرده-ایم. برای مزدوج سه هسته ای سه مدل مثلثی (tnldc-t)، تخت نوع اول (tnldc-p1) و تخت نوع دوم (tnldc-p2) در نظر گرفتیم. هسته ی تمام این مزدوج ها به صورت فیبر تک مد بدون اثرات جذب، اتلاف، پاشندگی و به صورت کاملا متقارن می باشند. همچنین ورودی این مزدوج ها یک بار با موج پیوسته (cw) و بار دیگر شبه پالس ایستا می باشد. این مزدوج های موازی به عنوان یک سوئیچ خودکنترل کننده ی تمام نوری طراحی شده اند. در مدل مثلثی تفاوتی نمی کند که هسته ی کنترلی را کدام هسته در نظر بگیریم اما در مدل تخت بسته به اینکه کدام هسته را لحاظ کرده ایم، به دو مدل نوع اول و نوع دوم تقسیم می شود. با استفاده از مزدوج های فوق می توانیم دروازه های منطقی and, or, nor, xor, nxor, not, nand را طراحی کرده و تنها تفاوتی که با طراحی سوئیچ دارد این است که در مدار منطقی کنترل توسط تغییر فاز سیگنال صورت می گیرد در حالیکه در طراحی سوئیچ کنترل توسط دامنه سیگنال انجام می شود. کارایی دروازه های منطقی که طراحی کرده ایم به روش مرسوم مدارهای منطقی (fomelg) بررسی شده است و در نهایت با استفاده از این دروازه ها یک نیم جمع کننده تمام نوری طراحی کرده ایم.