فرسودگی شغلی پاسخی ممتد به محرکهای استرس زا در کار است که در میان مشاغل خدمات انسانی مانند پرستاران و معلمان بیشتر می باشد. با توجه به اهمیت مدیریت در پرستاری، تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین سبکهای رهبری مدیران و فرسودگی شغلی از دیدگاه پرستاران بیمارستان فقیهی شیراز در نیمه دوم سال 1389 می پردازد. در این مطالع? توصیفی همبستگی بر اساس مدل فرسودگی شغلی مسلاچ، 207 نفر از کادر پرستاری به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و توسط سه پرسشنامه جمعیت شناختی، فرسودگی شغلی و سبک رهبری چندعاملی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج با نرم افزارspss و روشهای آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که نمره فرسودگی در ابعاد خستگی عاطفی متوسط رو به بالا، ازخودبیگانگی پایین و ‎ موفقیت فردی بالا می باشد. بعلاوه، بین رهبری تحول آفرین و نیز رهبری تبادلی با فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی عاطفی و ازخودبیگانگی ارتباط منفی معنادار وجود دارد؛ اما بین این دو سبک و موفقیت فردی ارتباط معناداری وجود ندارد. بین رهبری عدم مداخله گر با فرسودگی شغلی و خستگی عاطفی و ازخودبیگانگی ارتباط معنادار وجود ندارد؛ اما بین این سبک و موفقیت فردی ارتباط معناداری وجود دارد. در نهایت اینکه: استفاده از سبک رهبری تحول آفرین بیشترین تأثیر را در کاهش میزان فرسودگی شغلی دارد. نتیجه گیری: با توجه به نقش موثر رهبری تحول آفرین در اداره بهتر امور و کاهش میزان فرسودگی شغلی در میان پرستاران به مسئولین مربوطه پیشنهاد می گردد که برای موفقیت و بهبود عملکرد سازمانهایشان به شناخت بیشتر این سبک و تأثیرات آن در نتایج سازمانی دست زنند.