انرژی به عنوان موتور محرکه فعالیت های تولیدی نقش مؤثری در رشد و توسعه اقتصادی کشورها ایفا می کند. هنگامی که نرخ رشد اقتصادی به طرز محسوسی بالا می رود، فشار فزاینده ای بر منابع وارد می شود. در این راستا، تقاضا برای نیروی انسانی متخصص، نیاز به سرمایه و تجهیزات سرمایه ای و مصرف مواد خام و انرژی افزایش می یابد از این رو، ارتباط بین رشد اقتصادی و مصرف حامل های مختلف انرژی مانند فرآورد ههای نفتی، گاز طبیعی و برق به عنوان عوامل مهم تولید، توجه بسیاری از تحلیل گران اقتصادی را به خود جلب کرده است.تحقیق حاضر در پی آن است تا با استفاده از اطلاعات آماری بین سال های 1360 تا 1390 و با بکار گیری روش خودرگرسیون برداری رابطه میان حذف یارانه های انرژی و اشتغال را در بخش صنعت تبیین کند. نتایج حاکی از آن است که رابطه بین یارانه انرژی و اشتغال بخش صنعت یک رابطه مستقیم و مثبت است. اگرچه ممکن است در کوتاه مدت حذف یارانه های انرژی بخش صنعت منجر به افزایش اشتغال شود اما در بلند مدت می تواند منجر به کاهش اشتغال این بخش گردد.