گردشگری از صنایع نوپایی است که در عمر کوتاه خود مورد توجه فراوان واقع شده و 10 درصد تولید ناخالص و 10 درصد اشتغال جهانی را به خود اختصاص داده است. کشور ایران علیرغم داشتن پتانسیل های فراوان و جاذبه های بی مانند گردشگری در حالی سهم قابل انتظار خود را از این حوزه برداشت نمی کند که پژوهش های متعددی در حوزه ی گردشگری و معرفی جاذبه ها صورت گرفته است. بررسی و تحلیل محتوای پژوهش های انجام شده در این مورد می تواند زمینه ای برای یافتن دلایل کندی پیشرفت صنعت گردشگری در ایران باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی ساختار پژوهش های یک دوره ده ساله(1391-1381) در حوزه گردشگری انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد ناهماهنگی های معنادار و متعدی در موضوع و حجم تحقیقات از جهت برنامه ریزی و هدایت و نیز علاقمندی نهادهای مربوط وجود دارد؛ اما درعین حال رشد کمی تحقیقات در دو سه سال آخر دوره ی مورد نظر امیدوار کننده است.

صنعت گردشگری از مهمترین منابع درآمد برای کشورها محسوب می شود و به دلیل رونق آن در سالهای اخیر بسیار به آن توجه می شود. برای دستیابی به جایگاه مناسب در این صنعت و بهره مندی از درآمد و سودآوری آن رشد و توسعه زیر ساختهای گردشگری نظیر صنعت هتلداری بسیار حائز اهمیت می باشد. چراکه اقامت از الزاماتی است که هر گردشگر در قدم اول برای آغاز سفر خود به آن می اندیشد و در میان اقامتگاهها هتلها بیشترین سهم درآمدزایی را دارا هستند. در ایران نیز پرداختن به مقوله گردشگری و به دنبال آن صنعت هتلداری بسیار مورد بحث کارشناسان قرار می گیرد چرا که با توجه به ظرفیت بالای ایران برای جذب گردشگر، درآمد حاصل از آن می تواند میزان وابستگی به درآمدهای نفتی را کاهش دهد. اما به دلایل گوناگون از جمله رکود در صنعت گردشگری، هتلداری در ایران نیز آنچنان که باید پیشرفت نکرده است. بنابراین در این پایان نامه به بررسی شرایط ساختار بازار هتلهای شهر تهران و تأثیر آن بر رفتار و عملکرد هتلها پرداخته شد. برای این بررسی از دو الگوی ساختار، رفتار، علمکرد و الگوی ساختار کارا استفاده شد که بر اساس نتایج آزمونهای همبستگی اسپیرمن و رگرسیون الگوی ساختار، رفتار و عملکرد در بازار هتلهای تهران صادق بوده و بین درجه تمرکز بازار و رفتار و عملکرد هتل و نیز قدرت بازار و عملکرد هتل رابطه معنی داری وجود دارد.