پژوهش حاضر به بررسی تأثیر استراتژی بر میزان درگیری در فرآیند بین المللی شرکت ها پرداخته و با مروری بر ادبیات نظری و کاربردی موضوع، عوامل تأثیرگذار را تعیین و یک مدل مفهومی ارائه می کند و سپس با استفاده از تحلیل های آماری روابط بین متغیرهای مدل مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای شامل مطالعه کتب و اسناد و همچنین پرسشنامه (روش میدانی) داده های موجود استخراج و جمع آوری گشته و به کمک تکنیک های آماری تجزیه و تحلیل شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که در سازمان های دارای استراتژی آینده نگر تمایل به درگیری در فرآیند بین المللی شدن در سطح عدم بازاریابی خارجی مستقیم، بازاریابی خارجی منظم و بازاریابی جهانی وجود دارد، از طرفی تحلیل گران تنها از درگیری در سطح بین المللی چشم پوشی می کنند. بررسی ها روشن ساخت که دافعان نیز همچون آینده نگران از درگیری در سطح بازاریابی بین المللی پرهیز می کنند و علاوه بر آن ترجیح می دهند در سطح بازاریابی خارجی منظم در بازارهای خارجی حضور نیابند. این در حالی ست که واکنش گران تنها راه ورود به بازارهای خارجی از طریق عدم بازاریابی خارجی مستقیم برایشان امکان پذیر می گردد.