تا کنون مطالعات تقابلی زیادی انجام شده است تا مفهوم انتقال کاربردی از زبان اول به زبان دوم را در ادای کنش گفتار امتناع روشن سازند. با این وجود، مطالعات محدودی به تحقیق این مفهوم در میان فراگیران زبان سوم پرداخته اند. این پژوهش سعی در ارایه ی پاسخی محتمل به این سوال دارد، که آیا انتقال کاربردی زبان در میان فراگیران زبان سوم از زبان اول و زبان دوم به زبان سوم رخ می دهد، از زبان اول به زبان دوم و سپس زبان سوم، یا از زبان اول و زبان اول (در صورتی که فراگیر بیش از یک زبان اول داشته باشد) به زبان دوم اتفاق می افتد. بر همین اساس، این پژوهش به بررسی ادای مهارت امتناع توسط فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان سوم پرداخته است. برای رسیدن به این هدف، 250 شرکت کننده در 5 گروه مختلف یک آزمون کامل کردنی گفتاری (dct) را، شامل 12 موقعیت از 4 نوع کنش گفتار امتناع، کامل کردند. کدگذاری داده های جمع آوری شده طبق طبقه بندی مهارت های امتناع از بیب، تاکاهاشی، و یولیس-ولتز (1990) انجام شد. داده های مربوط به فراگیران کورد زبان انگلیسی که به زبان فارسی هم مسلط بودند، با گروه های زیر مقایسه شد: 1. انگلیسی زبان های بومی 2. فارسی زبان های یک زبانه 3. کورد زبان های یک زبانه 4. فراگیران فارس زبان انگلیسی نتایج اولیه نشان داد که انتقال کاربردی در محتوا و فرمول های معنایی –در بازه ای مشابه از مهارت های امتناع– میان دوزبانه ها و فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان سوم وجود دارد. این پژوهش در مورد فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان سوم به این یافته رسید که انتقال از زبان اول، و نه زبان دوم، به زبان سوم می باشد.