امروزه اهمیت حجم تمرین به عنوان یکی از مهم ترین متغیرهای تمرینات مقاومتی به خوبی نشان داده شده است. یکی از عناصر سازنده حجم تمرین زمان تحت تنش است. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات مقاومتی با زمان های تحت تنش متفاوت بر تغییرات کراتین کیناز، الکترومیوگرا فی(emg) ،قدرت ایزومتریک و درک درد عضلانی مردان جوان تمرین نکرده است. آزمودنی های این تحقیق را 8 داوطلب مرد سالم تمرین نکرده(سن 2±5/20 سال، وزن 6/5±8/68 کیلوگرم، قد 82/6±5/176 سانتی متر) تشکیل می دادند که به صورت تصادفیطی 3 جلسه با فواصل یک هفته ای 3 روش تمرین مقاومتی را با اعمال روش توازن متقاطع اجرا کردند. روش ها شامل روش آهسته(4 ثانیه درون گرا و 2 ثانیه برون گرا)، روش معمولی(2ثانیه درون گرا و 2 ثانیه برون گرا) و روش سریع(1 ثانیه درون گرا و 2 ثانیه برون گرا) بود. هر آزمودنی در هر جلسه 4 نوبت حرکت باز کردن زانو را با 30% 1rm و تا مرز خستگی اجرا می کرد. کراتین کیناز، فرکانس میانه(mdf) به عنوان شاخص خستگی اللکترومیوگرافی، حداکثر قدرت ایزومتریک و درک درد عضلانی در وهله های قبل، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به اطلاعات بدست آمدهتفاوت معنی داری در مقادیر کراتین کیناز، فعالیت الکترومیوگرافی، درک درد عضلانی و حداکثر قدرت ایزومتریک بین 3 روش مشاهده نشد . اما تفاوت های درون گروهی نشان دهنده تغییرات معنی دار نسبت به قبل از تمرین و در برخی وهله ها،+ نسبت به بلافاصله پس از تمرین بود(05/0p?). با توجه به نتایج حاصله می توان نتیجه گرفت،اگرچه روش های ارائه شده سبب افزایش معنی دار کراتین کیناز هر گروه نسبت به پیش آزمون شده است، اما استفاده از زمان های تحت تنش مورد استفاده در این مطالعه، نمی تواند سبب تفاوت معنی داری بین آن ها شود. به همین منظور به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود برای رسیدن به اهداف مورد نظر از تمرینات مقاومتی از هر سه روش اعمال شده استفاده نمایند. وازگان کلیدی: زمان تحت تنش، کراتین کیناز، الکترومیوگرافی، آسیب عضلانی