در نقاط خاصی بر روی کره خاکی ،مکان هایی وجود دارد که در خود نیرویی دارند که هر بیننده ای را برمی انگیزانند.اغلب این مکان ها که در قالب یک منظره دیده می شوند در بستری طبیعی – تاریخی شکل می گیرند.انسان در مواجهه با این مناظر با هدف این که زیستگاهی برای خود خلق کند دست به مداخله در طبیعت می زند.. این دخالت باید بتواند ضمن حفاظت از قابلیت های موجود زمین کیفیت های بصری آن را نیز ارتقاء بخشد. شناخت بستر طرح مولفه هایی به طراح می دهد که در جهت تدوین پایداری منظر گامی با ارزش به حساب می آید.مولفه های فیزیکی شامل تحلیل شیب،اقلیم،ژئومرفولوژی،آب های سطحی از یک طرف، و مولفه های غیر فیزیکی مانند تاریخچه زمین ،دید و منظرها و زمینه ی فرهنگی از طرف دیگر راهی به سوی طراحی معماری ای که در جهت حفاظت از مناظر ارزشمند قدم بر می دارد.بنابراین جهت مطالعه چگونگی یک زمین مطالعه کیفیت های بصری کافی نیست و باید به لایه های اجتماعی،تاریخی،فرهنگی نیز توجه خاص شود. در این رساله نظریه ای ارائه شده است که در هنگام طراحی معماری در اینگونه مناظر می توان از آن استفاده کرد. این نظریه در سه مرحله نمایان سازی،تکمیل سازی و نمادین سازی شکل می گیرد.که هر کدام از این مراحل خود می تواند مرحله ی کاملی باشد. روستای چم در نزدیکی شهرستان تفت شهر یزد از جمله روستاهای زرتشتی نشینی است که در اطراف آن عناصری قرار گرفته است که زمین آن منطقه را به نوعی متمایز کرده است.وجود برج خاموشان (دخمه یا گورستان زرتشتیان)،زیارتگاه پیر مراد و سرو کهنسال میان آن ،منظری فرهنگی ایجاد کرده است که در نهایت به تقدس این منطقه انجامیده است.از طرف دیگر توجه به طبیعت در آیین زرتشتی جزء اساسی ترین اصول دینی است.تاکید بر کشاورزی و تکریم عناصر چهارگانه مخصوصا از طریق معماری و ساخت بنا موکد این مطلب نیز می باشد.در این راستا این تحقیق بر آن شد که چگونگی توجه به منظر به معنی زمین و مردمی که در آن سکنی گزیده اند ، در طرح معماری را مورد بازبینی دقیق تری قرار دهد.