بازآفرینی شهری از ابتدا با مباحث مرتبط با توسعه شهری همراه بوده است، چند دهه تحقیق و پژوهش حول این موضوع ، مسئولین را به درک اهمیت ارتقاء و توسعه ی زیرساخت ها ، شبکه معابر و تجهیز و گسترش فضاهای عومی ، توسعه و تامین خدمات شهری-محله ای ، باز زنده سازی مجموعه ها که به عنوان محرک توسعه برای ارتقاء قلمرو های عمومی شهری و پیشرفت اقتصادی شهرها شناخته شده اند ، واداشته است. تحقیقات بسیاری پیرامون چگونگی تولید فضاهای عمومی موفق شهری و تعیین شاخص های موفقیت این فضاها انجام شده است که در پژوهش حاضر ، در بخش مبانی نظری و بررسی تجارب موفق در این زمینه پرداخته شده است و شاخص های موفقیت این فضاها معرفی شده است. بدیهی است این شاخص ها باید هماهنگ با فرهنگ و شرایط جامعه شناختی ایران بومی سازی شوند و در این پژوهش استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار expert choice رتبه بندی شده اند. محله ی جلفا مانند سایر محلات تاریخی ، با گذشت زمان در روند توسعه خود که خصوصا در سالهای اخیر سرعت گرفته دستخوش تغییر و تحولات در بافت خود شده است که علی رغم جذابیت ها و قابلیت های فراوان نیازمند امکانات و تمهیدات مختلفی می باشد . طرح بازآفرینی برای این بافت تاریخی از طریق ارتقاء کیفیت عرصه های همگانی و تولید فضاهای کارآمد شهری از سال 1381 تا 1386 به اجرا درآمد. فضاهای عمومی موجود در این محله در سالهای اخیر با حرکت به سمت سرزندگی و حضورپذیری بیشتر منجر به ارتقاء کیفیت محیط در روند بازآفرینی در این بافت شدند.ارزیابی شاخص های موفقیت فضاهای شهری و تهیه نقشه های تحلیلی مکانی از جلفا نشان دهنده ی میزان موفقیت روند بازآفرینی در این محله است. راهبرد های ارائه شده با استفاده از تجربه جلفا و دیگر نمونه های موفق مشابه میتواند راهگشای دستیابی به بازآفرینی شهری در بافت های مشابه جلفا باشد.