رگزایی به تشکیل عروق جدید از عروق پیشین گفته می شود. بر طبق مطالعات رگزایی در بدن به اثر هم زمان و یا متوالی 180 نوع سیتوکین و فاکتور رشد مختلف در غلظت های بهینه نیازمند است. رگزایی از نیازهای اولیه ی ترمیم موفق یک بافت یا ارگان آسیب دیده است و در درمان ایسکمی قلب و کبد، زخم های مزمن و بیماری آرتریال محیطی کاربرد دارد. در این تحقیق، تاثیر ترشحات سلول بنیادی مشتق از بافت چربی (adsc-cm) بر رگ زایی سلول های huvec در محیط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است. این سلول های بنیادی علاوه بر ترشح فاکتورهای رشد مختلف، نسبت به سلول های بنیادی مغز استخوان آسان تر به دست آمده و تکثیر بالاتری دارند. به منظور ارزیابی اثر رگزایی adsc-cm، از چهار آزمون زیر استفاده شده است. از آزمون mtt جهت سنجش پرولیفراسیون سلول ها بر اثر تیمار با غلظت های مختلف adsc-cm استفاده شد. برای بررسی تاثیر مهاجرت سلولی از آزمون بهبود زخم در غلظت های 75 و 200 درصد cm استفاده شد و نتایج توسط میکروسکوپ فازکنتراست عکس برداری شد. همچنین برای بررسی میزان و نحوه ی تشکیل عروق از آزمون tube formation درکشت دو بعدی huvec روی ماتریژل و در نهایت برای ارزیابی کمی القای رگزایی در سطح ملکولی بیان دو ژن مهم (ژن گیرنده ی vegfو ژن گیرنده ی fgf) توسط تکنیک real time pcr بررسی شد. نتیجه ی آزمون mtt نشان داد که در حضور غلظت های مختلف ترشحات سلول بنیادی مشتق از بافت چربی قدرت رشد huvec متفاوت بود. به طوریکه با افزایش غلظت adsc-cm؛ تکثیر افزایش یافت. اما در غلظت های بسیار بالا افزایش تکثیر متوقف شد. همچنین اثر adsc-cm در آزمون بهبود زخم، سرعت ترمیم بیشتری نسبت به کنترل نشان داد. این پدیده ی افزایش مهاجرت سلولی در اثر محرک های موجود در ترشحات adsc می باشد. تست real time pcr ژن های vegfr2 و fgfr1 پس از تیمار با adsc-cm تاثیر مثبتی در القای رگزایی نسبت به کنترل نشان داد. در مجموع می توان گفت که احتمال داشتن قدرت رگزایی adsc-cm، با توجه به نتایج بدست آمده زیاد می باشد.