هدف از پژوهش حاضر مقایسه تسلط ربع های مغزی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه های مشهد بود. جامعه آماری ورزشکار این پژوهش، شامل تمامی دانشجویان عضو تیم های مختلف ورزشی دانشگاه های فردوسی، پیام نور، علوم پزشکی و دانشگاه آزاد اسلامی مشهد بود. جامعه آماری غیر ورزشکار، نیز شامل دانشجویان شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی همان دانشگاه ها بود. تعداد 400 پرسشنامه در اختیار دانشجویان قرار گرفت که از این تعداد، 339 پرسشنامه (187 پسر و 152 دختر) که 3/49 درصد آن ورزشکار و 7/50 درصد آن غیر ورزشکار بودند، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. جمع آوری اطلاعات توسط پرسشنامه 60 سوالی هرمن انجام شد. روایی و پایایی پرسشنامه مذکور در پژوهشات متعددی ازجمله پژوهش حاضر مورد تأیید قرار گرفت. در پژوهش حاضر ضریب آلفای کرونباخ به منظور تعیین پایایی پرسشنامه 87/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آزمون های کولوموگروف اسمیرنف به منظور اطمینان از طبیعی بودن داده ها، t مستقل و آزمون غیر پارامتریک فریدمن به منظور تعیین اولویت استفاده از ربع های مغزی استفاده شد. آزمون فرضیه ها در سطح معنی داری p ? 0/05 انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بین ربع مغزی b ورزشکاران رشته های فردی و گروهی (004/0p=) و ربع مغزی c ورزشکاران رشته های فردی و گروهی (003/0p=) تفاوت معنی داری وجود دارد به گونه ای که در ربع b ورزشکاران رشته های انفرادی و در ربع c ورزشکاران رشته های گروهی نمره بالاتری را کسب کرده اند. همچنین نتایج نشان داد که بین تسلط ربع مغزی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار در تمامی ربع ها ازنظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد (p= 0/050)؛ ورزشکاران در تمامی ربع ها نمرات بالاتری کسب کردند. به نظر می رسد ورزش می تواند به عنوان عاملی در چگونگی و میزان استفاده از ربع های مغزی، حتی به تفکیک ماهیت رشته ورزشی و جنسیت در نظر گرفته شود.