این تحقیق ابتدا به بررسی روشهای یادگیری واژگان مورد استفاده توسط دانشجویان مترجمی زبان انگلیسی (در ایران) پرداخته و سپس به مطالعه رابطه ی آن با جنسیت و توانایی دانشجویان در ترجمه می پردازد. شرکت کنندگان در این تحقیق (100نفر) بر اساس اهداف تحقیق به گروههای ذیل تقسیم شدند: ابتدا به دو گروه دانشجویان مترجمی زبان انگلیسی در مقطع ارشد (50 نفر) و دانشجویان مترجمی زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی (50) سپس به دوگروه پسر (39) و دختر (61) و در آخر به دو گروه مترجمین قوی (50) و مترجمین ضعیف (50) (بر اساس عملکردشان در امتحان ترجمه). سپس از آنان درخواست شد تا به پرسشنامه ی روشهای یادگیری واژگان (شامل 45 سوال) مورد استفاده توسط سودمند افشار (1388)، که بر اساس مقیاس لیکرت تنظیم شده بود پاسخ دهند. نتایج حاصل از آمار توصیفی، نشان داد که دانشجویان مترجمی زبان انگلیسی در استفاده از روشهای یادگیری واژگان، نقاط اشتراک زیادی دارند. برای مثال تقریبا همه گروها برای استفاده از روشهای 12 و 33 (روشهای ذکر شده در پرسشنامه) تمایل زیادی نشان نمیدهند و برعکس اکثر گروها بیشترین تاکید را بر استفاده از روشهای 2، 6 و 42 دارند.