درمان افسردگی وکمک به بیماران افسرده با توجه به روند رو به افزایش افسردگی وپیامدهای زیان بار فردی، اجتماعی،خانوادگی، اقتصادی وروانشناختی آن اهمیت فراوانی دارد . هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ی گروه درمانی مثبت¬¬¬¬¬ نگر و شناختی-¬ رفتاری بر کاهش افسردگی و افزایش امیدواری مراجعین افسرده بود. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای از مراجعین افسرده مراجعه کننده به کلینیک های آستان قدس رضوی ودانشگاه فردوسی در شهر مشهد به شیوه ی هدفمند انتخاب و به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایشی (12n1,n2=) و یک گروه کنترل (12n3=) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های افسردگی بک و امیدواری بود. گروه درمانی در 10 جلسه 90 دقیقه¬ای و به صورت هفته ای به دو شیوه ی مثبت نگر و شناختی -رفتاری برگزار شد. یافته ها نشان داد که کاهش افسردگی دردو گروه که مداخله مثبت نگر و شناختی -رفتاری دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل که مداخله ای دریافت نکرده بود معنادار بود. همچنین امیدواری دو گروه به طور معنادار افزایش یافته بود. از طرفی اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر نسبت به گروه درمانی شناختی -رفتاری در افزایش امیدواری بیشتر بوده است.