هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر گزارش مشروط حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. معیارهای اندازه ی موسسه ی حسابرسی، تخصص حسابرس در سطح شریک و موسسه حسابرسی، تداوم انتخاب حسابرس و حق الزحمه ی حسابرسی در نظر گرفته شده است. به همین منظور پنج فرضیه تدوین و داده های مربوط به 72 شرکت عضو بورس اوراق بهادار تهران برای دوره ی زمانی بین سال های 1386 تا 1390 مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از تکنیک رگرسیون چند متغیره به روش داده های تابلویی استفاده شد. نتایج حاصل از فرضیه اول تحقیق نشان داد که بین اندازه موسسه حسابرسی و گزارش مشروط رابطه معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج فرضیات دوم و سوم، تخصص حسابرس در سطح شریک و موسسه حسابرسی با گزارش مشروط، به ترتیب رابطه ی مثبت و منفی معنی-داری وجود دارد. فرضیه چهارم تحقیق مبنی بر رابطه ی معنادار بین تداوم انتخاب و گزارش مشروط رد شده است. نتایج فرضیه پنجم تحقیق نیز بیانگر وجود رابطه ی منفی معنادار بین حق الزحمه حسابرسی و گزارش مشروط حسابرسی می باشد.