در این پژوهش اثر پنج جیره غذایی، شامل: 50% لارو شیرونومید+ 50% بیومار (تیمار 1)، 50% لارو کولکس+ 50% بیومار (تیمار 2)، مخلوطی از لارو شیرونومید، لارو کولکس و بیومار به نسبت مساوی (تیمار 3)، 100% بیومار (تیمار 4) و 50% آرتمیا+50% بیومار (تیمار 5) بر ماهی ماکرو (labidochromis caeruleus) به مدت 135 روز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 225 عدد ماهی ماکرو با میانگین وزنی 23/0±42/0 گرم و میانگین طول 41/0±33/3 سانتی متر تهیه شد و ماهیان به طور تصادفی در 5 تیمار که برای آن 3 تکرار در نظر گرفته شده بود تقسیم بندی، و با جیره های حاوی غذای زنده و بیومار تغذیه شدند. خصوصیات زیست سنجی ماهیان شامل افزایش وزن بدن، فاکتور وضعیت، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی هر دو هفته یکبار به مدت 135 روز تعیین شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیش ترین نرخ درصد افزایش وزن، فاکتور وضعیت و ضریب رشد ویژه مربوط به تیمار 2 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 4 و 5 نداشت (05/0p>)، و کم ترین مقدار آن مربوط به تیمار 3 بود. همچنین کم ترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار 2 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 1 و 3 نداشت (05/0p>) و بیش ترین مقدار آن مربوط به تیمار 4 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0p<). درصد بازماندگی در تیمارهای تغذیه شده با غذای زنده بیش تر بود که اختلاف معنی داری با هم نداشتند (05/0p>) ولی با تیمار 4 که کم ترین درصد بازماندگی را داشت دارای اختلاف معنی دار بودند. (05/0p<). از لحاظ رسیدگی جنسی کم ترین زمان مربوط به تیمار 1 و3، و بیش ترین رسیدگی جنسی مربوط به تیمار 2 بود. همچنین بیش ترین هماوری مربوط به تیمار 4 و 5 بود که اختلاف معنی داری با تیمار 2 نداشت (05/0p>) و کم ترین میزان هماوری مطلق نیز مربوط به تیمار 3 بود که تفاوت معنی داری با تیمار 1 نداشت (05/0p>).