در پرتودرمانی با بیم خارجی، هدف اصلی رساندن دوز تجویز شده به حجم تومور می باشد در حالی که کمترین دوز ممکن توسط بافت های سالم اطراف آن دریافت گردد. با این حال در ناحیه نیم تنه بالای بدن، حرکات ناشی از ضربان قلب، فشار های مختلف نظیر پر و خالی شدن مثانه یا روده ها و به خصوص تنفس موجب عدم قطعیت بالایی در تشخیص موقعیت تومور شده که در نتیجه کیفیت درمان را کاهش می دهند. یکی از جدیدترین روش ها برای جبران حرکت این تومورها، تعقیب تومور بصورت لحظه ای می باشد. در این روش، از همبستگی بین سیگنال های بدست آمده از قسمت های مختلف بدن و حرکت تومور استفاده کرده و موقعیت تومور را پیش بینی می کنیم. سوال اساسی در این زمینه که باید پاسخ داده شود نوع، تعداد و محل این نماینده های تنفسی می باشد. در این پژوهش، با بهره گیری از فانتوم شبیه ساز انسان 4dxcat ابتدا سه سیگنال نماینده تنفس شامل حجم ریه، جابه جایی دیافراگم و جابه جایی نشانگرهای خارجی از نظر میزان همبستگی آن ها با حرکت تومورهای نیم تنه بالای بدن با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل نشان داد نشانگرهای خارجی دارای بیشترین همبستگی با تومورها می باشند. سپس با بهره گیری از الگوریتم های گزینشگر ورودی، مکان های بهینه جهت استقرار نشانگرهای خارجی تعیین شد که موفق ترین الگوریتم گزینشگر ورودی الگوریتم correlation based feature selection بود. لازم به ذکر است، معیار مقایسه در این زمینه خروجی مدل هوشمند anfis در پیش بینی حرکت تومورها بود. جهت بررسی نماینده های داخلی نیز امکان استفاده از دنده ها را برای پیش بینی حرکت تومور های ریه و کبد مورد ارزیابی قرار داده و این موضوع را از جنبه های مختلف بررسی نمودیم. نتایج حاصل امکان استفاده از دنده ها را به عنوان نماینده های حرکتی تومورها تایید نمودند.