پروژه های تونل سازی به دلیل عدم شناخت کافی از محیط پیرامونی، گستردگی، پیچیدگی و تنوع فعالیت ها در حین طراحی، اجرا و حتی بهره برداری با عوامل خطر زا و عدم قطعیت فراوانی مواجه هستند. در این راستا از مطالعات ژئوتکنیکی خط 2 متروی تبریز به منظور ارزیابی نشست ناشی از افت تراز آب زیرزمینی بهره گرفته شده است. یکی از چالش های موجود در مسیر حفر تونل قطعه شرقی- غربی خط 2 متروی تبریز بالا بودن تراز آب زیرزمینی و نفوذ پذیری بالای خاک در محل حفر تونل است. بدین منظور، لازم است میزان نشست سطح زمین با توجه به پایین انداختن تراز آب زیرزمینی و میزان جابجایی های تونل مورد بررسی قرار گیرد. در این پایان نامه تاثیر تراز آب زیرزمینی بر میزان نشست سطح زمین و پایداری تونل در ترازهای مختلف نسبت به تراز تونل و با در نظر گرفتن مشخصات زمین به صورت عددی و با استفاده از نرم افزار پلکسیس (plaxis 3d) مطالعه شده است. با توجه به نتایج بدست آمده با تراوش آب زیرزمینی به داخل تونل و کاهش تراز آب زیرزمینی، نشست در سطح زمین افزایش می یابد. به طوری که مقدار نشست در سطح تراز اولیه حدود 10 میلیمتر است اما با کاهش تراز آب زیرزمینی در کف تونل مقدار نشست به 16 میلیمتر در سطح زمین می رسد. با کاهش سطح تراز آب زیرزمینی از تراز مبداء فشار جبهه کار به شدت کاهش پیدا می کند. همینطور برای کنترل نشست در حفاری مکانیزه مقدار فشار جبهه کار و فشار تزریق بهینه شده است. کلمات کلیدی: نشست، افت تراز آب زیرزمینی، پلکسیس، فشار جبهه کار، فشار تزریق.