در این پژوهش اثر snp بر روی دوگونه ی سورگوم و یونجه برای افزایش مقاومت به تنش خشکی بررسی شد. تحقیق حاضر در سال 1392 در دانشگاه یزد اجرا شد. سورگوم در گلخانه دانشگاه یزد و یونجه در ژرمیناتور آزمایشگاه گیاه شناسی دانشگاه یزد پرورش یافتند. به منظور اجرای آزمایش، بذر سورگوم بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار کاشته شدند. فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق شامل غلظت های مختلفsnp (صفر، 150 و 300 میکرومولار) و سطوح مختلف تنش خشکی [100 (شاهد)، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی] در نظر گرفته شد. پس از سپری شدن دوره تیمار، صفاتی مانند میزان پرولین، قند محلول، کلروفیل، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، ارتفاع گیاه، تعداد برگ وحجم ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اعمال تنش رطوبتی منجر به کاهش معنی دار کلروفیل a،b و کل در گیاه سورگوم شد. در شرایط محدودیت رطوبت، کاربرد snp به خصوص در غلظت بالاتر موجب افزایش میزان کلروفیل نسبت به حالت عدم استفاده از این ماده گردید. یافته های این تحقیق همچنین نشان داد که در شرایط تنش رطوبتی، میزان پرولین برگ سورگوم نسبت به تیمار با رطوبت کافی افزایش یافت. پیش تیمار گیاه سورگوم با snp باعث کاهش مقدارپرولین در همه تیمارهای رطوبتی شده است. میزان قندهای محلول در گیاه سورگوم نیز در اثر تنش خشکی افزایش یافت و کاربرد snp منجر به کاهش میزان قندهای محلول گردید. نتایج این تحقیق بیان¬گر نقش مفید snp در افزایش کلروفیل در گیاهان تحت تنش شدید رطوبتی در مقایسه با عدم استفاده از این ماده است. بذرهای گیاه یونجه در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در داخل پتری دیش انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق شامل غلظت های مختلف snp (صفر، 150 و300 میکرومولار) وسطوح مختلف تنش خشکی [صفر(شاهد) ، 5- ،5/7- و10- بار] درنظر گرفته شد. که تنش خشکی از طریق اعمال پلی اتیلن گلیکول صورت گرفت. پس ازگذشت 10روز از تاریخ کشت صفاتی از قبیل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه و وزن تر وخشک ساقه چه و ریشه چه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزایش تنش اسمزی در گیاه یونجه منجر به کاهش معنی¬دار سرعت جوانه زنی، وزن تر و خشک ساقه چه و ریشه چه و همچنین طول ساقه چه و ریشه چه گردید. مصرف snp باعث کاهش اثر تنش خشکی بر جوانه¬زنی و رشد اولیه یونجه گردید. به¬طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط تنش رطوبتی مصرف snp منجر به بهبود تحمل گیاه سورگوم و یونجه به تنش خشکی گردید.

چکیده به منظور بررسی تاثیر ورمی کمپوست بر عملکرد خیار تحت تنش خشکی، این تحقیق در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یزد اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش، سطوح مختلف تنش رطوبتی 100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی، با یا بدون مصرف ورمی کمپوست در نظر گرفته شدند. پس از گذشت 45روز از اعمال تنش خشکی، صفاتی از قبیل ارتفاع گیاه، تعداد برگ و گل و غلظت برخی از عناصر در اندام ها مختلف گیاه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اعمال تنش خشکی منجر به کاهش معنی-دار صفات مورد بررسی در این تحقیق گردید. تأثیر کاربرد ورمی کمپوست نیز بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین ها، تنش آبیاری موجب کاهش صفات مورفولوژیکی اندازه گیری شده از جمله ارتفاع بوته، تعداد و سطح برگ، تعداد گل، وزن تر و وزن خشک اندام هوایی، ریشه و میوه و حجم و طول ریشه و کاهش غلظت نیتروژن، فسفر، منگنز و افزایش غلظت پتاسیم، آهن، روی و مس در میوه و اندام هوایی گیاه شد.. کاربرد ورمی کمپوست در مقایسه با تیمار شاهد باعث افزایش عملکرد خیار در شرایط تنش خشکی شد. با توجه به نتایج این مطالعه، کاربرد ورمی کمپوست در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک می تواند راهکاری پایدار برای حفظ تولید و بهبود وضعیت تغذیه ای خاک باشد و باعث کاهش اثرات منفی تنش خشکی بر رشد و عملکرد گیاه شود.