بتن یکی از مواد اساسی در ساخت مخازن و سازه های آبی است که با توجه به خواص و ویژگی های آن دارای استفاده روزافزون می باشد. یکی از این ویژگی ها ناتراوایی آن می باشد . تراوایی خاصیت حاکم بر آهنگ جریان مایع در جسم متخلخل است که میزان آن به عوامل متعددی بستگی دارد که عامل اصلی، میزان تخلخل بتن یا به عبارتی فضاهای خالی مرتبط با هم در بتن می باشد . هر چه میزان تخلخل در بتن افزایش یابد میزان نفوذ پذیری و تراوش افزایش می یابد.استفاده از فناوری نانو در صنعت بتن باعث بهبود در کیفیت و سطح بهره برداری آن در سازه ها گردیده است. نانو بتن یکی از فناوری های نوین در این زمینه می باشد که با استفاده از خاصیت نانوتکنولوژی، بتنی مرغوب تر و با خواص بهبود یافته ایجاد می شود . به کمک مواد نانویی مانند نانوسیلیس می توان خواص بتن را تا حدود زیادی بهبود بخشید و با اضافه کردن نانو سیلیس به بتن میتوان بتنی با کمترین خلل و فرج و بالاترین مقاومت نسبت به موارد مشابه تولید کرد که درصد جذب و نشت آن بسیار کم بوده و باعث ناتراوایی آن شده و آب را از بدنه خود عبور ندهد.با توجه به اجرای دشوار و عدم توجیه اقتصادی برخی از فناوری های جدید مانند مواد پوششی ، مطمئن ترن راه ناتراوا کردن بتن و بهینه سازی طرح اختلاط از طریق تصحیح منحنی دانه بندی و استفاده از نانو سیلیس تا حد رسیدن به کار آیی مناسب می باشد (محسنی پور و همکارن،1389). در این تحقیق به بررسی خواص و ویژگی های مصالح بکار رفته در بتن پرداخته و سپس تاثیر جایگزینی نانو سیلیس بر روی خواص بتن در ساخت مخازن ذخیره بتنی آب شرب مورد مطالعه و آزمایش قرار گرفته و سپس نتایج نهایی تجزیه و تحلیل می شود و مشخص می گردد استفاده از مقدار مناسب نانوسیلیس در بتن باعث بهبود خواص بتن از جمله مقاومت فشاری و نفوذپذیری شده است .