انسان در نام گذاری موجودات همواره در پی وجه تسمیه ای بوده است تا بدین طریق بین نام و هویّت آن موجود ارتباط بر قرار کند؛ یکی از بهترین روش ها برای رسیدن به این مقصود، یعنی ارتباط دادن و ارتباط یافتن بین نام و هویّت موجودات چه از نظر ظاهری و چه از نظر رفتاری و اخلاقی، تحریف در نام و روایت مربوط به هویّت و زندگی آن موجود بوده است. از این رو نام و روایات مربوط به سرگذشت برخی از اعلام همواره در حال دگرگونی بوده است. در این پژوهش سعی بر این است تا با محوریت دادن به متن شاهنامه و شکل حداکثر 15 نامِ اعلام و روایات مربوط به سرگذشت این اعلام در این متن، با رجوع به متون مختلف از کهن آریایی (همچون وداها و اوستا) تا متون متأخّر اسلامی، روند برخی از این تحریفات پی گیری شود.