ورود فناوری های جدید به عرصه زندگی، ماهیت رقابت های صنعتی و اقتصادی را بنحوی گسترده تغییر داده است. برای ورود به عرصه رقابت های جهانی تجاری سازی فناوری های جدید یک الزام و ضرورت حیاتی است. تجاری سازی فعالیت پیچیده ای است که منجر به کارآفرینی، استقلال مالی، رشد سازمانی و اقصادی، ایجاد فرصت های جدید در محیط کسب و کار و افزایش نوآوری می گردد، اما با اینکه تجاری سازی امر بسیار مهمی است همیشه این امر با موفقیت انجام نمی شود زیرا که عوامل متعدد بسیاری از جمله عوامل: سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، فردی، سازمانی،... در آن تاثیر دارند. از این رو این تحقیق با هدف بررسی سازو کارهای بهبود تجاری سازی در شرکت های دانش بنیان انجام شد. این پژوهش از لحاظ جهت گیری و هدف از نوع پژوهش های کاربردی است.جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مدیرعامل های شرکت های دانش بنیان مستقر در مراکز رشد استان تهران و البرز، که جمعا 321 نفر می باشند که با روش نمونه گیری طبقاتی 175 نفر بعنوان حجم نمونه برآورد گردید. ابزار اصلی در این پژوهش پرسشنامه بود که روایی آن بوسیله پانل متخصصان در این رشته و تعدادی از اساتید احراز گردید و برای میزان پایایی پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ برای قسمت های مختلف پرسشنامه استفاده شد و مشخص گردید که ابزار تحقیق دارای اعتماد است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان داد که: مهمترین محدودیت در تجاری سازی عدم وجود منابع مالی در دسترس برای شرکت های دانش بینان است و بعد از آن تغییر سلایق مشتریان بدلیل تغییر تکنولوژی، عدم تطابق محصولات با نیازهای مشتریان، موانع ذاتی محصول مانند پیچیدگی و چند تخصصی بودن، پیشرفت سریع تکنولوژی، قرار دارند. نتایج نشان داده اند که مهمترین راهکار در بهبود امر تجاری سازی عملکرد خوب محصول در ارضای نیازهای مشتریان است و بعد از آن محصول منحصر بفرد با تقاضای بازار شفاف، دسترسی به خدمات استانداردسازی، استفاده از نیروی های متخصص، پیش بینی دقیق بازار، قرار دارند. نتایج بدست آمده همچنین نشان دادند که مهمترین خدمات در شرکت های دانش بنیان مشاوره مالی و حسابداری هستند در حالیکه شرکت ها بیشترین دسترسی را به خدمات آزمایشگاهی دارند.