چکیده هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر تصویر بدنی کودکان سرطانی است. روش تحقیق این مطالعه شبه آزمایشی با ساختار یک گروه آزمایش با پیش‎آزمون و پس‎آزمون است. جامعه ی آماری این پژوهش، همه ی کودکان مبتلا به سرطان بود. نمونه ی آماری پژوهش7 نفر از کودکان 10 تا 15 ساله ای بودندکه در بیمارستان فوق تخصصی کودکان مفید و بیمارستان شهدا شهر تهران بستری بودند و نمونه‎گیری به صورت در دسترس بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی نگرانی درباره ی تصویر بدنی بود. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده‎های بدست آمده، از روش t وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه ‏ی مذکور، بر پذیرش تصویر بدنی در کودکانی سرطانی تأثیر ندارد اما با توجه به تغییراتی که در نمره ی خام بعضی از کودکان دیده می شود و پیشینه ی پژوهش که تأثیر روش شناختی رفتاری را بر تصویر بدنی تأیید کرده اند، ناهمسویی نتایج این پژوهش ناشی از محدودیت ها و مشکلاتی است که در حین اجرا بوده است. با توجه به این که روش شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی برخی کودکان تأثیر داشته، پیشنهاد می‏شود از این روش در شرایط بهتر و با توجه به متغیرهای دیگر از جمله شرایط خانوادگی، اجتماعی، سن و جنس استفاده شود و همچنین، توصیه می شود که مکان هایی برای انجام پژوهش ها و کمک های روانشناختی تخصیص داده شود.